се (зам.) - извикува (гл.)

Па сепак денот не беше пријатен. на разни страни се извикуваа разни команди, па чиниш цело време кучиња те џамкаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Може ли?!“ - скоро хистерично им се извикува в лице.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Напред се извикуваат пароли, се мешаат викотници и пискотници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се сети на грчкиот мит за Клота и Лахеса, двете митолошки плетачки на судбината.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тито – Чанга! – се слушаше на сите страни, како во времето кога се извикуваше „Тито–Сталин”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Секој од стражарите ја држеше жената за по еден крај, додека таа риташе и им се извикуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повеќето од времето тие му се извикуваа, го навредуваа и му се закануваа при секое негово премислување дека повторно ќе им биде предаден на стражарите; но понекогаш, ненадејно, ќе ја сменеа песната, го нарекуваа другар, го преколнуваа во името на Ангсоц и на Големиот Брат и го прашуваа тажно дали дури и сега во него не преостанало доволно лојалност спрема Партијата за да посака да го исправи злото што го направил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)