се (зам.) - згустува (гл.)

И црневица се растури накај џадето, Турмата како диво надојдена река, црна, огромна, разофкана и развикана, расплакана и разлелекана - надоаѓа, надоаѓа, се згустува; истечува од горе и дотечува, бучи, завива, вие, тупа, дига облак прав, го наполнува просторот, се влева во ендеците, се втиснува и се растура меѓу камионите, ги опкружува, се збива, се рои, во бранови се фрла, трча, клокоти, врие и вика гласно, болно, продорно, пронижувачки, жаловито, галежливо, тажовито, испрекинато, молбено и шепотливо: - Е-е-е-е-е!!!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Расте, се згустува мрачнината со секој изречен збор, со секоја издишана издишка и во неа го чувствувам виежот на болката и осамата и стегањето на чемерот насобран ко грутка и тврд како кремен, чинам, го чувствувам во мојата сурова дланка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вцрвенети облаци над планините. Полусветлина - распостелува шаренило, кое потемнува и потемнува, ја покрива ливадата, невидливо дотекува, се згустува, натежнува, ја обгрнува котлинката, во сивило ги втопува дрвјата и околината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мракот се згустува. Горе, на Мали Мади, одекнуваат татнежи. Долги, далечни митралески рафали.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Митре! - молскавично се пресече глас. - Мамооо!!! - Мамооо!! - се развикавме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го шеташе погледот по рапавините од ѕидот и се задржуваше на аглите каде што се згустуваа сенките..
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)