се (зам.) - збрчка (гл.)

Старче, со чемерна замисленост повтори Доце Срменков; воздивнал неутешно, лицето му се збрчкало. - Така е, старец сум.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Петиците на неговите чизми се искривија, лицето му се збрчка, сјајот на копчињата под виснатите веѓи изгасна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сакаш ли да повикам некој твој врсник? Имаме и такви, старче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Една солза капна врз мене и јас се збрчкав од жал.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
А кога ќе се збрчкаш, анамо лесновска, ќе се сетиш дека си можела да имаш домаќин.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во минатата година грозјето, она ситно и темномодро како парченце ноќ и прораснато во овој крај за земјата и за човечките срца, мувлоса необрано меѓу ластарите, а тоа се случи кога умреа праските: лисјето без позната причина поцрвенети, се збрчкаа, потемнеа, потоа искапаа, плодот се исуши несозреан - врз семката остана само пеплосана сува кора без капка сок.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го заборавил попот и наеднаш, со месеци ноќен осаменик, се разжалил над себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)