се (зам.) - зачуди (гл.)

Но голем труд дадовме. Па и ракија, па и пиво, на работниците...“ „Многу труд?“, се зачудив јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се зачудив. Владе ги знаеше и цифрите. „Пет илјади“, повтори тој.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој крена чело, се зачуди. Зошто џамија?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Која цевка?“, се зачудив јас. „Попречната цевка“, рече Коте, „онаа горе во резервоарон.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сега треба да гледам некако да се запознаам со неа. - Ама што? - се зачуди Орде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не знам, - рече Кочо толку загрижено, што дури сам се зачуди.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Самиот Челебија се зачуди кога судот го ослободи Толета, но тој не можеше да си го претстави случајот инаку, бидејќи и самиот посведочи во Толева полза.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А кога на Адемовата колиба во Валот, каде Толе со стрика му Кулета ги пасеше Адемовите овци, дојде арамијата Чанак капидан со своите другари — шест души одбор момчиња — и зеде два брава за да го подмами Адема да го фати и уцени, Толе во своите десет дванаесет години се зачуди од храброста на овие луѓе што не се плашат од Турците, и виде дека некој и со нив можел да се бори и да ги тепа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој ја сврте главата и се зачуди кога го виде до себеси испиениот дајреџија со искрпено старо џубе и маслосана, од обична овча кожа сошиена капа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Кој може да биде ноќново време?“, се зачуди стариот учител и прекинувајќи ги своите мисли, стана да ја отвори вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Потоа, кога и Миха седна на поставената маса, ѝ ја подаде на мајка му да ја стави на местото до неговата пожолтена диплома, па праша: - А сега? - Што сега? - се зачудија и Миха и мајка
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ни плетеше ни метеше, ни крпеше ни шиеше, ни месеше ни печеше, ни параше ни бараше, ни молеше ни колнеше, само го дупеше ѕидот со отапениот поглед и како да немаше да се зачуди ако од тоа куќата ѝ се урне врз главата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Денес сите сте на ручек кај нас! - рече без посебен увод и без објаснување. - Ами? - се зачуди дедо Димо. - Бате Антим порача, - додаде Кирил.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не заспав. Од сламата и од тишината! - рече Денко. - Од тишината! - се зачуди Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Доктор! - се зачуди гостинот. - Кој ти рече? - Па, шумарот, а и твојот пријател, како го викаш? - Инженер Александар! - Е, тој.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Никогаш ли не си ги видела? - се зачуди Бојан. - Никогаш.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Пешкир! - се зачуди Бојан. - Земи ако ти треба. Мене не ми е потребен. Денко ги крена рамениците и тргна по Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Јади! - рече. - Да јадам трн! - се зачуди Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Бојан! Од каде тој“ - се зачуди старецот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- О, тоа ли била молбата! - се зачуди мајка ѝ, а потоа се замисли. - Седни да ручаш, - рече, - па потоа ќе видиме.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Па, сега рече дека ти студи! - се зачуди мајка му.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Диме се зачуди. Наеднаш не можеше да се сети за синоќешната случка.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Зошто ти е тоа, се зачуди садриазамот. Леб и сол, рече старецот, така ги пречекуваме гостите. Ние - гости!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- О, тоа ли била молбата! - се зачуди мајка ѝ, а потоа се замисли.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кога дојде до Милка застана и како да се зачуди.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Мајка ми и сестра ми ќе се зачудат, ќе ги рашират очите и ќе прашуваат: „Што е, кажувај брзо?“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И ветрот се повлекуваше пред мене. Пред да ја затворам зад себе вратата на својата куќа, погледнав кон студеното ведро небо и се зачудив.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се зачудив кога видов дека нападнатите се бранат и ги враќаат ударите со иста разлутеност со која дојдоа посиноците на маштетата улица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Мачка? се зачудив. - Тоа е лесно. Ако сакаш веднаш...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Што му е на улавион? се зачуди Петко.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се зачудив, бидејќи бев сигурна дека не можеше да ме види зад пердето и влегов во другата соба.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ако пак тие мислат со нас да не се церемонат и да нѐ лажат Европа и нас со реформи што не ги исполнуваат, тогаш не ќе се зачуди Турција ако и ние ги обрнеме нашите погледи кон Европа и од неа бараме да се воведат во нашата татковина со сила тие реформи што се признаваат од силите европски за вистинска требност за успевањето на религиозно-националното и културното развивање на македонските рисјани 5.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се зачудила цареа ќерка, оти да ја удрил трешница.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Би се зачудил секогаш на таа своја постапка, но сега тоа беше токму тој, со она лебдење во својот поглед, и ја стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури се изненади и се зачуди кога ја забележа мирната силуета на стражарот кој шета со одмерени чекори пред зградата на Банк Отоман.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И не се зачудил: пред него стоеле најздравите и најрешителни кукулинчани, пенушки без нозе и со невидливи раце-гранки; зли биле, значајно мавтале со главите што не се држеле на ништо туку виселе на конци од магла.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ами, утре? се зачуди воденичарот оставајќи ги гранките. - А ќе можеш ли? - Сполај ти.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Што им е на нашите муцки? – како и да се зачуди Барбут- бег. – Погледнете нѐ, личиме на светци.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сам против сите! се зачудив. Сам – со своите чинки. – И – уште еднаш: совладајте го Шарлаган – кан, сторете и самите нешто за својата слобода.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Под усвитен товар Капнати че збиваат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Пишпирик како да се зачуди: - Што ќе правам со сонцето?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Нас не нѐ бива за буна ни за бој, - не гледајќи во мене рече Додо. –Ние сме само покорни очајници.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Ќе може ли? – праша другиот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„Која дома? ” се зачуди таа. „Кај нас, во родниот крај...“ „Каде е тоа?“ „Подгор. Едно место во Македонија...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ѝ рече: „Јано, ти личам ли на дрво?“ „На дрво?“ се зачуди. „Се шегуваш.“ „Не, искрено“, матно бараше. „На дрво - јавор, глог, зеленика.“ „Не ми личиш“, без веселост му призна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Виде едно безредие на бои и предмети и се зачуди: зошто му се стори далечно, во правечност, едно мислење, кога тоа било сега, пред еден миг, пред да влезе, дека на секој акт закован е со печат по еден човек, нумерирано е по едно стебло, фатена е во челична закачка по една овца.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Палма“, се зачуди едниот. „Каква палма, Исусе?“ „Пустинска“, рече. „Со многу ѕвездена пена на лисјето.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Сепак, не сфаќам што може да е важно за обајцата.“ Чу: „Јана.“ „Јана!“ се зачуди. „Која е таа?“ „Девојката со која се состануваше во овие ноќи.“ „Малата актерка“, се сети Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се зачудив кога го видов! Тој не го забележал државниот удар, кога среде полицискиот час, со торбулето и копачот на рамо, со жолтата тркалезна сламена капа тргнал во својата градина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Побелен, со бледило дури и во очите, се зачуди кога деденцето Богдан Јанков, негов пријател и во негови стари панталони со многу џебови, викна по него од прозорецот на својата куќа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Јас?, се зачуди тој. Јас не знам што мислам, вели.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тоа ли? Не бев сигурна. А Борко, дали тој направил добро со езерото? Се зачудив.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Докторот му ја измери температурата, ја погледна, ги крена веѓите, се зачуди, го сниша и пак му го стави топломерот под мишката.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
— Как бре, шмеќар, се оджени? — се зачуди Стојан, а Крсте му раскажа сѐ.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Првите дни Крчо се надиши слободен воздух, се најаде слободен леб, се напи слободен вода; та дури така се распеа, да се зачуди попот, и сестра му, и целото маало.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Сполај богу, ете арни сме, си седиме и се спремаме за нова работа, — одговори Бино и не се зачуди кога Доста рече „добро утро" бидејќи знаеше дека таа е шетана жена и ги знае сите редишта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте се уплаши да не замине Стојан, како што му направи порано неколкупати, инстинктивно чувствувајќи дека не треба да има давање земање со овој „предавник" Стојан се зачуди кога го виде така весел и ја осети онаа пријатност од времето кога Крсте дружеше со нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите се зачудија, но се исправија на коленици и послободно му се заѕурија во очите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ми велат: „Ајде со нас до милициската да те прашаат нешто“. Мајката! Си реков. Се зачудив.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Трајче фрли поглед на полјанката и се зачуди!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Евто, кога го виде гравот, се зачуди и праша: - Откаде најде грав?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не се зачуди кога го виде навреден! (Тој, седнат на шатка што трча.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Толку јасен ми се стори од далечината што и самиот се зачудив како тоа до сега да не се сетам на него.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Глушец, што е тоа глушец? - се зачуди Мацко.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Повеќето од децата се зачудија. Тој не се викаше ни Љупчо, ни Миле, ни Трајче, ни Павле, не се викаше ни Дејан ни Горан - туку Тарик.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Како тоа! – се зачуди Бошко.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Изедена?! – се зачудија децата на оваа смелост на некојси неранимајко. – Изедена!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Јас? – се зачуди Зоки. – Па зарем и јас треба нешто да направам? - Треба, - рекоа сите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Топла? – се зачуди и бабата од која тој се надеваше на помош. – Топла, велиш?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Потоа го исправи од петиците сѐ до врвот на главата, и уште повеќе се зачуди: веќе поголем цели два и пол прста! Мајко моја!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Викнаа лекар и тој се зачуди кога виде дека кај неа настапило тровање од пушење.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Откаде ова перверзна сентименталност? –се зачуди.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Два најниски акорда на темната клавијатура на облаците се судрија Два погледа под искрите нивни се зачудија Четири бели раце низ темнината на дождот вознемирен се побараа Се доближија се најдоа со болката со смеата со занесеноста стара...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Пелагија долго стоеше пред влезната врата и просто се зачуди што го слушна гласот на мајка Перса скоро во ушите Си заминаа?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мечката уште толку се восхити, ама нешто ја натера да се зачуди.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Првиот ден Ј се разбуди со силна болка во рацете и нозете. Се зачуди кога виде дека на себе има розеви бебешки пижами што силно ја стегаа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се зачудил ама и се израдувал Итар Пејо што сите магариња му се на број и пак се качил на едното магаре и пак ги изброил.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Кај е ? – се зачуди светлокосиот. – Зар не знаеш.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Немој да се зачудиш ако запловиме со него како на чун. Само да дувне ветер ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Па, што не одиме во Германија, или Америка, за да ги имаме во големи количини? - се зачудив јас.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Па оди, што има тоа врска со мене? - се зачудив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Вистина, новиот Музафер-ага се вдаде да отвори уста, но таа и во тоа го претече: Рече: „Минарето да биде пониско од другите минариња на скопските џамии”. Мајстор Хусеин се зачуди: „Зошто?“, праша.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ама зошто?“, се зачуди сега и ѕидарот Абдула.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Зарем прстенов не е сребрен? – се зачудив – ти рече како филигран, а не рече филигран – ја „уловив”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Од кај знаеш пак ти за самовили? – се зачудив. - Знам, ми раскажувала баба ми Радица.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Слон да видам како лета, ми се чини дека не би се зачудила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го паметиш? – праша. - Дали го паметам! – се зачудив во себе, а изговорив: - Ајде мамо, те молам, раскажувај ми уште нешто за него, ако не ми го споменуваш почесто, ќе го заборавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Мала си, а сè забележуваш – се насмеа мајка ми. – Така реков, во право си.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И во градинка учителката еднаш ни читаше една приказна за нив – тивко прошепоти и почна да плаче. – Тие ги грабаат малите деца и ги носат далеку од родителите – плачеше таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Јас сум сакала!? - божем се зачудив и се изненадив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се зачудив уште повеќе. Зошто ли пак сега таму. Многу се заинтригирав за целата ситуација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Стомачето, исто така, се зачуди на мојата реакција, веројатно и тој мислеше дека одвај чекам некој од пејачите да ми пријде, а зошто, за да бидам нивна евтина играчка, не благодарам, имам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој се зачудил, како што кажа Ило, и избегал како попарен со врела вода.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Тенџерето те исплашило, сине, - рече таа. - Тенџерето! - се зачуди Сашо. - Зар тенџерето знае да плаши? - Знае.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Не сакам да ги сечат елките. Јас ја познавам Билјана, па не се зачудив.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ја заниша главата. Се зачуди.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Еден ден покрај пругата се појавија две крави и еден човек. Златко се изненади и се зачуди.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Од каде ти, несреќнице? - се зачуди дедото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)