се (зам.) - затркала (гл.)

Напати ќе ни се затркала од ридон во присојон, од под млакине горе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но животот, што почнал така, зел да одминува, се затркалале една по друга годините, а далчниот свет како да ги цедеше преку триста сита добрините, што можеше да му ги искамчи за себе со своите ноктиња еден таков ситен, загубен човек од планините, останат калџија во мајсторските тајфи до својата четириесетта, по скелињата, со рамото, што му паѓало сѐ пониско од тешката копанка, што ја искачувал нагоре по тие дрвени конструкции, од под кои, како пилето од под лушпата, еден ден се излупувало и почнало да живее едно ново здание, секогаш наново, во бескрај.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа, како што тоа го срочи Шулц, „се затркалале разгласните тркала.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вљубено ја гледаа снегулките, ноќта и тој. По образите ѝ се затркалаа, светнаа едри солзи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се фативме гуша за гуша и се затркалавме по земјата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)