— Тегни де, што си се затресол? — го прекори Шаќир.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Вака може и да ја спасиме барем твојата та мојата иако отиде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во три четири чекори беше до него на пет шест метра; и кога овој се заврте и го виде, нозете му се затресоа, забите почнаа да му штракаат, а гласот му се зеде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Рамената силно ѝ се затресоа. Се чу гласен плач.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се затресла планината од пукање. Бам, бум, бам, бум! и од двете страни.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И во миг изгасна запалената свеќа, се затресе прозорецот, се отвори и зад ридиштата отпрво некоја исконска белина се искачи по небесата а потоа пукна спроти земјата, спроти душата свеченоста на пролетното необјатие.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И токму кога сакаше Филозофот плочката врз првиот збор да ја залепи, да ја допре, па и тоа последно, а прво во текстот зборче, јас што се вика, верно да помине во умножението, ровја од ведро небо удри во врвот на планината и силен блесок видот ни го помрачи на сите; и потем земјата ужасно се затресе, и се тресеше долго; ужасен облак од прав се крена и сосема се замрачи небото, и сонцето на него се зацрни како точка црна, како јагленче, како црн пајак вознемирен кому некој мрежата се обидува да му ја раскине, да му ја помести, да му ја ороби, да му ја украде.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Ах, што ви е, само три десетки и тој така прегледува, па и рецептот... и јас задолжително сакав кај него затоа што ми рекоа... Што мислите господа, каде да одам, кај Ек или кај Боткин?“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„Што? Каде?“, пријатно смеејќи се, се затресе телото на генералот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И нозете му се истанчија, му се затресоа и го испуштија човекот одозгора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Умре, праша поп Танаско. - Умре, рекоа луѓето. Се затресе, поцрне и ја свитка главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тогаш се чу едно засркнато кашлање: кав, кав, ќув, кив, уф, црквата се одѕива, се тресе. Се затресе и народот. Се залелеа небаре закланцана вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дали дајрето пак се затресе? Дали зурлите и тапаните си го голтнаа здивот, та зацари таква тишина?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Црквата екна, офнаа иконите, се затресе олтарот - така му се стори на попот Ставре кој сега немаше друга моќ во себе освен да се предаде на семоќниот водител негов, оној што го тешеше, ама и го туркаше од немило до недраго, како и сиот негов народ.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Стана тивко, глуво. И во таа глувотија се затресе земјата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Не е можно тоа... - му се затресе целата снага, го фрли торбичето што го држеше в рака и стрчна по скалите, влезе во лабораторијата, виде дека го нема, растрча по сите простории, избара, и кога виде дека го нема, праша: - Кај е појден тате?
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Сиротата мајка се затресе од овие зборови и ја зеде шамијата в раце, та тргна од домаќин до домаќин да моли да ѝ помогнат да се подигне „куќа“ на „сајбијата“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста се затресе, ама пријатни трпки ја полазија по снагата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И уште оддалеку го позна и се затресе. Се исплаши ли, или се засрами?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Градот се затресе. Се отворија тротоарите и улиците и луѓето врескајќи испаѓаа во длабините.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Но наеднаш сонот му се зби. Му се затресе куќата како земјотрес да му ја сниша, како вулкан да избувна под неа или како да го накрена некој езерото на една страна и сета вода му се истури на куќата со силен тресок.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Чашите се затресоа и виљушките заѕвечкаа врз чиниите.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Бргу потоа силно ќе ’рчнеше, ќе се вкочанеше, уште еднаш ќе ме гризнеше за вратот, оставајќи ме сама откако ќе излезеше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Испушти краток здив од носот, при што стомакот и гушката малку ѝ се затресоа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Земјата се затресе. Сите заспани испоскокаа едноврздруго. Вистинска дармадана. Потонаа светлината, украсите.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Дончо се затресува и се откинува од неговиот стисок Шо ти е гајле теп кој ме олупил!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И тогаш уште еднаш ми се затресе земјата и ми се заврте окол-наокол.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)