се (зам.) - затегне (гл.)

Покорно, дури со молба (во очите трепери солза) стапнува на столче, ниско само три педи, колку да се затегне јамката и колку да допрат одвај врвовите на прстите до подиумот...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Шеесет дена и шеесет ноќи траеше тој пат, од тргнувањето до враќањето, и јас ослабев сосем, кожата ми се затегна врз коските од телото, стапалата ми распукаа како калинки и крвавеа кога стигнав во Дамаск, на пазарот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ете деновиве го пуштија на слобода и Готлиб, Хинко Готлиб, неговиот цимер-колега од затворската ќелија, еврејски новинар од Загреб и тој, подготвувајќи се за заминување, му рече дека се враќа дома.  „А како е кај тебе дома?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И ударот дојде: „Што има помеѓу вас и Јана?“ Лицето на Отец Симеон се затегна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Одненадеж ова возбудено клопче се одмота, се затегна и се заплетка во несфатливо буричкање.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Наеднаш, како што одиш, ќе ти се затегне виделото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жилите на слепочниците му се затегнаа. Во главата почна да го чувствува пулсирањето на стравот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)