Во зачекореноста пред очите му се спушташе една штипкава темница и од неа ќе прснеше по еден од оние сини кругови и ќе се засучеше за да изгине пак некаде скраја од погледот, зад него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Па има некој нејќе да кажува. Не ќе каже, кога ќе му се засуче Пиларски?! Здравје да имаш!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)