- Е, море, ако сакаш да знаеш тој од кога се запаметил, постојано бил момок - измеќар, аргат, болвар и вошкар ...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сѐ не можеше да се запамети...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„За Неделата на омразата. Околу една четвртина од платата мораше да биде дадена за доброволни прилози, кои беа толку бројни што беше тешко да се запаметат сите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го знаев тоа, и самиот сум го осетил, дека онаа светлина и свечена големина и раскош на сликите што се запаметиле од детството или од младоста, не соодветствува на стварноста во која сѐ е со неизбежната и единствената можна мерка.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Жителите на ова мало азиско крајбрежје затворот го наречуваа со име што не може да се запамети.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
За што друго со сигурност би можела да тврдам дека заземало значајно место помеѓу она што требало да се запамети?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А врховна потреба е да се знае дека кајшто има сила нема правдина И уште да се запамети дека е правосилна онаа народната Дека се рече ли кучето бесно е си останува бесно што и да стори отпосле Од друга страна и меѓу самите Словени мнозина знаат Дека и Словените и пансловените не се китки за мирисање И дека особено тешко се ослободуваат од стари соништа
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
„Ова треба да се запамети“, рече Љупчо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ми се виде дека и тие се чувствуваат како и јас, ама никој ништо нејќеше да рече. Машки се држевме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Докрај, до филтерот ги допушивме цигарите, а опушоците ги изгаснавме среде, на едно место.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)