се (зам.) - запали (гл.)

Светлината не е константна туку трепка како што трепка огнот под неа, но подобро некаква светлина одошто неикаква па да се ризикува да се вклучи градската струја и целот град да се запали носејќи ги животите на сите. Но не е проблемот во тоа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кога ме виде, веднаш се запали.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Чекај да видиш кога ќе се стемни и кога ќе се запалат светилките, ми рече таа. Ова не е ништо, додаде.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа прикажуваше спокојно и гледаше само пред себе. На Рангела му се запалија црнките.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Деца, - ни свика учителот, - излегувајте бргу да гаснеме! Се запалила плевната на полјакот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А кога се собраа по стотина души на секое крило, разбраа дека обрачот е скинат и дека бегаат комитите низ тој процеп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Токму така, живи ќе ги изгориме овие пезевенци — ги потврди и овој кајмаковите зборови и веднаш се распореди да се донесе газија и шмркови да се запали куќата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потерниот обрач се запали. Секој војник почна да стрела во правецот откаде идеа гласовите и грмежот на бомбите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога го виде Толе Аќифа на танец и уште до неговата Проќа, се запали.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нека дојде најпосле кој бил од битолските конзули, ќе видеме, — му одговори пак Јован и си ја приготви и другата бомба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе пушиме по една“, рече Љупчо; од кутијата извади една цигара, важно ја чкрапна запалката и уште поважно тргаше над пламенчето - цигарата да се запали.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се провревме низ грмушките и поседнавме во круг, небаре сме Индијанци на договор.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Минавме низ тревникот, спржен од летните жештини.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога заврши претставата, со грмеж во салата (дали како сценски ефект или како ровја над градот, не беше јасно), а светлата се запалија во гледалиштето, актерите излегоа пред спуштената завеса, избледена и излитена, па долго и длабоко се поклонуваа пред публиката измамувајќи само млак, пристоен но повремен аплауз.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сигурно се запалило нешто во станот на соседите?
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Тато го барам, тато. Изгорел лебот, се запали в тава...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Се запалил таванот. А каде е мајка ти... Што? Сам си во куќата!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сигурно некаде нешто се запалило. Звукот на сирената сѐ повеќе се наближуваше.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Родот на тој човек, кој си живеел среќно, попаднал во ропство на некој друг род; победничкиот цар, прво што направил, заповедал да се соберат сите штички што зборуваат и на клада да се запалат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
16. Нема заповед којашто не може да се прекрши, ниту оние што јас ги изрекнувам ниту оние изречени од пророците.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
17. Кој убива поради правда, или поради она за што верува дека е праведно, не греши.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
18. Делата човечки не заслужуваат ниту оган пеколен ниту рај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
15. Нека светлината на светилката се запали, па и ако никој не ја види. Бог ќе ја види. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 229
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
стравот ќе збифта во мене - тогаш ќе се запали мојата внатрешна телевизија - на екранот сцени од кои не можам да избегам - низ моето вкочането тело програма што не се згасне со притисок на копчето - лекарка,
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Коа приближиле до градот од воденичарот, од еден саат скраја отрчала лиса в град и беше запалила едни пусти и ветви сараи, та беше се вратила назад и беше му рекла на царските луѓе: да се вратат назад, чунки му се запалиле конаците на Тумбурли - бега.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ивона, која навидум ги игнорираше зборовите на дамата, застана на црвениот сигнал кој се запали во нејзината глава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сѐ треба да се минира, да се запали и да се распарчи!“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Зошто е клепањено, ја прашувам Уља, дали е празник или куќа некаде се запали. - За да бегаме, вели Уља, да излеземе од селово.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влегла целата во огниште, ќе се запали девојчето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш Онисифор Мечкојад им се заканил со тупаница на кобниците и рекол, без да го дочекаат другиот Онисифор со оние што отишле со него да го донесат скриеното оружје, да ископаат гроб; ако е чума или улера, мртовецот треба или длабоко да се закопа или да се запали.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, само една ѕвезда не се запали над земјата. Иконописецовата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другите доаѓале со бавни движења до збунетиот Лозан Перуника и го мереле со аршинот на своите сомневања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не знаев - врз моите зелени соништа со зелени луѓе и зелени сенки паѓаше зелена магла: беше погуста од сите магли на една треска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Животот на земјата е понижување, душите бараат слобода во сините височини на ѕвездите; ќе појдат по неа, ќе ги проколнуваат и ќе ги плукаат туѓинците а тие ќе ги сечат со јатагани и ќе ги ослободуваат од печал и патила; сите што ќе останат ќе се растураат по селата и ќе собираат нови литии за предизвикување на смртта - оние што не ќе изгинат од оган и од железо, ќе се фрлаат во длабоки речни вирови, ќе се запалуваат по плевни, ќе се бесат во гроздови на свои јамки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што бара? Сопчето, сопчето, ако не е издадено! Не, не за себе, не за да живее во него!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А потоа пак се запали светлото над тажната трпеза на која еден татко, зашеметен од болка, ги набљудуваше вомјазените лица на трите деца коишто не се осмелуваа да погледнат накај вратата низ која мајката влегуваше секоја вечер, носејќи чинија што испарува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Запре на шестото поглавје и започна да чита за епизодата кога со свештеникот водат голема и грациозна дебата за книгите на рицарот Дон Кихот од Ла Манча, кога дел од неговите книги се запалуваат, а останува спасена незапалена само првата книга за ритерството печатена во Шпанија во 1490 година.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Светлата се запалија, знак за фајронт. Испија четири пива „Гардист“.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Слезе надолу до Ѓуешево. Ќустендил и таман се запалија магацините во Радомир и се отвори сражението по Владаја, Крле со дружината се качуваше по југозападните огранки на Витоша за да дојде по друг пат до Софија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Борината се запали и го осветли темниот земник.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тврдеше дека Доста ја кладе на жарот да се пече како риба, но благодарејќи на гламните, не се запали.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сувите дрва, штиците и черчевињата се запалија и веќе пламенот изби и до самиот врв; потоа се распламте до небо.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И најпосле, кога зедоа што имаше за земање, кадијата нареди да се запалат сите куќи во селото, така што кога тие го напуштија, тоа остана во пламен.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го прашуваа Танаила: - Како дојде до пожарот? Како се запали?
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Може ли со бензин да се служиме? Да не се запалиме? - Може.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Потоа го кладе тратот во лулето, тутунот се запали, повлече неколкупати и продолжи: - Некојпат, расправаат старите луѓе, имало некој македонски цар.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тогива ќе да затрубат от небо седм труби ангелскии, и от тие труби ќе да се потресат небо и земља многу страшно, и ќе да падне слнце и месец и ѕвезди, а небо ќе да се свие како перде, и сите води и море ќе да се изсушат, а земља ќе да се запали да гори со силниј огин.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Зашто тогај земља ќе да се запали, да гори со силниј огин.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
И Маша Русланова се запали во еден од полските нужници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму никогаш ништо не се знае: дали некој ќе се избудали или ќе се запали... 43.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му се запалиле очите, дури до Корча му светат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оваа пироманија како да стана мода и, набргу потоа, се запали и библиотекарката Ана Александровна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И како што се вртеше, наеднаш пламна, се запали.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Првин сакала да се запали, ама не ѝ фатил кибритот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
После чувме дека, на тој ист ден, се запалил и генерал Русланов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од огинот на нејзината песна се запали сѐ што е пред неа, околу неа. Сѐ изгоре, сѐ испосуши.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Никогаш нема да заборавам како ми се запали телото, ќе побудалев, трчав гола околу куќата да земам ветер, зашто така ми беше подобро.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Татко ми се запали, не јас. А редот наш домашен е таков.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Народот се вознемирил, се запалил од него.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)