се (зам.) - замати (гл.)

Стреите заплакаа, снегот смекна, се разводенеа. Надојдоа и се заматија потоците и реките.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мора да ѝ се заматил умот од многу сакање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му беше добро и мислеше дека никогаш не ќе успее да се замати, а речиси имаше заборавено со кого си има работа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Овие дни во Кралупи врнеше многу дожд и Влтава се замати.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во ,Пиринско дело" читам: ,Лазар Колишевски8, агент на Охраната на царска Б'лгарија" и мене ми се замати умот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)