се (зам.) - замаглува (гл.)

Како да нараснува лавина пред нив, очилата се замаглуваа. Се усвитуваа. Белината од нив скоро чадеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Запирам и дишам брзо и од дишењето сѐ се замаглува пред мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Често очите ми се замаглуваат и запирам...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ме парчи некој чекрк и неговиот лик ми се замаглува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнаа да ми се замаглуваат жените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му клаваат огледалце на устата, не се замаглува. Ај, со здравје.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)