се (зам.) - залула (гл.)

Андон се залула, удри со трескот во ќепенците од еден дуќан и одвај се задржа на нозе...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Околу него ќе се зберат луѓето да видат како телото ќе се залула на јажето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Палаво и китно орото се залула... Трајче, понесен од партизаните и орото, чекореше напред и играше.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А баба ми ме викаше и Прле на баба, затоа што газето не ми држеше и затоа што истиот ден кога јас сум се родил, во ливадата, тетеравејќи се на слабникавите нозе, се залула и по неколку минути потрча младото прле - магаренцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Однекаде засвире и хармоника. За миг се залула ситно, китно оро.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)