Наспроти погледот на Петар се зададе фес, па уште еден фес, фес по фес- фесови...збиени еден до друг се задаваа зад стеблата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се задаваат вака оздола, се накреваат од којзнае каде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од некаде се задава викање. Трча и вика: - Јоне, Јоване, Јонеееј!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На петнаесет дена пред Митровден, народот што ја минуваше Жепа преку греди, малку погоре од градилиштето, забележа првпат дека од обете страни на реката, од темносиниот камен од шкрилци, се задава еден бел мазен ѕид од делкан камен, преплетен од сите страни со скелиња како со пајажина. Оттогаш секој ден растеше мостот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Се задава онака Татјана Перипелицина и јас го пуштам гласот по неа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По некое време, по серпентините на планината откај поголемиот град, се задаваат фарови во движење.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога пред пролетта почна да се топи мразот, секој момент загрижен, тој ги обиколуваше скелињата и насипите. Понекогаш и ноќе со гламна во рацете.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)