се (зам.) - заврти (гл.)

Грегор, не одговори, се заврте уште еднаш кон сликата на Камил Пизаро, помислувајќи дека сѐ уште не успеал да ја надмине разделбата со својата ќерка Ева.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Јас тогаш се завртев на сите страни и си реков ...ети велат дека има рај, веројатно ова е рајот зашто ние дојдовме од пеколот...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се завртевме веднаш во правецот на кој ни покажуваше тој, но не видовме ниту трага од планина, ниту трага од било каква височинка...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дури кога дојдоа на ширината пред Вандевци, каде што се продаваа воденички камења, Бајракот се заврте и му стори ишарет на Јована да побрза.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој сега стоеше на високо и под себе гледаше непокорна раја шо се дигнала да го брка неговиот падишах, а преку него и самиот алах, та затоа сите му беа мрски и недостојни за неговото внимание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Самата таа не можеше да си објасни зошто и навреа тие солзи на очите. Се заврте пак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бабата се заврте назад и сакаше да влезе во одајата, каде што се смееја Шаќир и Ѓуро, но тие веќе беа нарипале од тропањето на портата, а гласот од чаушот ги запрепасти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Велигден ја поврати причесната уште в црква оти таа му се издиши кога се заврте назад.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоше, којшто, исто така како Толета, располагаше со добра физичка сила, се заврте да го види Толета и намисли да преземе некоја одбрана, но Толе го шибна со кундакот и тој тргна по другите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се заврте лево и десно, го погледна вџашениот и нем народ и очите уште толку му закрвавеа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Така ми се чини — одговори затресена таа и почна да шетка низ малото ходниче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Воденичарот“ ги остави камењето што ги гледаше и дојде на горниот крај од ширината, откаде се гледаше уличето по кое одеа Јован и Алекса и почна да се вртка околу друга група камења, но не ги пушти од око двајцата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Детето ги ококори очите: единствен протест... Потем се заврти. Заплака. Се повлече...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој нестрпливо се заврте и погледна во мајка си...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кој ли ѝ влегол во гримерната и ја прекинува во нејзините мисли! Нагло се заврте. Драган?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Веќе по втората страница, ја оставив книгата на наткасната, ја изгасив сијалицата, се завртев на десната страна и со левата рака долж слабините и левата под десниот образ, се почувствував удобно.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се доизвикува и наврапито се завртува спрема гробот, се прекрстува и откако изговорува Бог да го прости зачекорува да си оди.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Недотепаната змија, рече, многу е поотровна од нетепаната. Се заврти и си отиде накај чифлигот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сѐ околу него се заврти, се измеша и почна да се губи, да се преселува некаде другаде, далеку, влечејќи го и него со себе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Тогаш дај ми го мене, - чув од зад грб и се завртев.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
И наеднаш ми дојде да заплачам од радост: ми се стори дека на светот живеат само добри луѓе, а зли се само крокодилите и лавовите што јадат туѓи сенки. Не заплакав.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Го оставив јагленот и се завртев кон Роско.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ја зедов шарената топка и почнав да ја вртам пред очи.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тоа беше мала изложба и јас задоволно се завртев.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Чув, се отвори вратата зад мене и се завртев.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Наеднаш некој свирна зад нас со познат знак. Се завртевме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога маштеа ѝ повторно ја извика, се завртев и налутено појдов кон улицата, без увереност на независен човек како што се чувствував само во оваа темна задушност.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сетив зад грб продирен поглед и се завртев. Не се излагав.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Го извикав. Баждар молкна и се заврте кон мене.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ненадејно ме превтаса долга подвижна сенка. Не застанувајќи се завртев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој свирна низ забите и се заврте кон мене со широко исклештено лице.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сфатив дека некој ја отворил вратата зад нас и се завртев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се завртев и ги напрегнав очите во мракот. Заедно со сенката се жбиравев.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој се заврте кон Луција, завергла со клучот и со силна гас спрашти кон патот; ќе го искршеше џипот од брзина по дупките; излезе од споредниот на главниот пат и спрашти кон Велес.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се заврте во чудо лево и десно, се исправи и лесно, чиниш пердушка, се спушти на земјата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ранетите чекаат да се заврти сестрата, а потоа да се испразнат во кофата; поздравите со нож дупат дупки на вагонот да гледаат кај се оди и низ нив чишкаат; милосрдната сестра чека да се стемни во вагонот за да се олесни и таа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
кога ќе испуштаат душа - кожата им продолжува и понатаму да им поигрува, да се тресе, како под неа да јураат ситни бубачиња со голема брзина; другите ајвани, пак, коњите, магарињата, маските, ждребињата: пред да паднат, да се стропачат на земјата, се тетерават à наваму à натаму како пијани, како бунило или треска да ги зафатило: одат па се повраќаат, тргнуваат кон една страна, кон друга, се завртуваат во круг, и како пред нив да се отвора голема бездна, ги опнуваат нозете во земјата, се потргнуваат газум-газум и паѓаат; кога ќе треснат на земјата, продолжуваат со главата да мавтаат на сите страни како да сакаат да скинат некој невидлив оглав со кој се врзани, и удираат со предните нозе, гребат по земјата и, чиниш, си копаат гроб или кинат нешто што ги сопина; испуштаат душа со подзината уста, со искривена муцка, со пуштен јазик, со очи смигнати или отворени и рогливо извртени; над нив се собираат сите птици, сите кучиња од селото; дрпаат и завиваат; луѓето ги слушаат, се ежават и ги колнат: главата да си ја изедете!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Брат ми зборуваше и тоа сѐ наврекнато уште десетина минути можеби, навистина не знам точно да ви кажам, оти баш за тоа време воопшто не бев при себе, како некој друг да стоеше место мене заглавен во незгодата и асфалтот но, кога малку дојдов на себе, во мислите ми се заврти филмот за овој човек овде што ми викаше, и мислам, почнав да размислувам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Помисли: „Види го сплаварот како го одмина и островот, дури и не се заврте кон ѕвездите кои светеа на другиот крај на брегот“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Требаше да се завртиме од другата страна и да спиеме, ич да не ги заушуваме оние, што виеа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Скандалозното размислување дека сите жени се курви може да се заврти во наша корист ако така се навиеме наутро и, како на програматорот од машината, го свртиме копчето на програма: - Површна само на изглед, - Дете во тело на жена, - Таа која прва си оди, за да не ја напуштат, избегнувајќи ја во широк круг програмата „останува само покрај исцедени, од кои највисок дострел е да искапеш барем уште една капка“, повеќе поради предизвикот за докажување дека ете можеш!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Така ни течеше тогаш животот: ќе го призакопаш мртвиот, ќе му забуцаш над глава крст од две гранки, ќе се помолиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога се завртел ја видел како стои со спуштени раце, чиниш е во исчекување да се врати и да ја поведе со себе кон заедничка неизвесност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стресувајќи се за миг заради она што се случило и она што можело да се случи, Онисифор Проказник го видел пред себе другиот Онисифор, изменет, со крваво чело, помал отколку што можел да се намали од студот. И самиот се намалувал од својот јад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И без збор се завртел и сепак знаел дека Онисифор Мечкојад се оддалечува и се качува по камењарот над урнатиот манастир, оди кон никаде ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се исправил тресејќи се со склопени очи за да не ја гледа белината на нејзините коленици и пошол нишајќи се кон покопот на најстариот од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак ќе ѝ се завртиш со чело на својата мака.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се заврте, Отец Симеон и не стигна да замавне. „Курвино семе“, рече фатен во заседата на својата крв. „Курвино семе.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се заврте кон нив и се протегна подавајќи ги рацете кон таванот. Високо е, откри. И широко.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас никому не сум му донел добро досега.“ Се заврте и појде со наведната глава, ја остави со солзи во очите и сигурен дека поаѓа на долга пловидба, иди, девојко, вљубените не се никогаш себични. Тие се само жртви.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се заврте и појде кон железните ребра, пак, уште еднаш, течејќи против текот на разбранетоста, шарена и густа река на луѓето. Како крмнак во густа и жива шума.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сакав да ти влезам во очите, далеку зад зениците, да го пресретнам одразот на восприеменото додека сѐ уште е наопаку, пред да се заврти, пред да ме рефлектира застаната на тлото.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Билјана се заврте и го покажа своето преубаво детско лице.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Каде и да се завртеше, телекранот го гледаше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се појави Лена. Ми се стори, без брзање, и туку плесна два-три пати со дланките и прибрано изговори, мирен Гаро, на што ѕверот, за чудо, се поколеба, се заврте лево-десно, а опашката и застреланите уши му се олабавија.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Скокаше Дукле во сонот, се будеше и ја туркаше со рацете да се заврти на рамо за да ѝ запре крчењето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Овде е друго. Пешаците ништо не ги интересира и проаѓаат на пешачки без уопште да се завртат.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Тој ден не смееше ни едниот, ни другиот да се заврти на таа страна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста им осука кора, им испржи и колбаси, ги наруча сите три деца, и кога тие јадеа слатко на тарунчето на чардакот, таа ги погледна и се заврте на другата страна да не ѝ ги видат солзите што ѝ навреа на очите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа се заврте да си ја земе гумата, оти погреши цела реченица, и сама се опули кон Крстата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И додека Крсте гореше од желба да и го види лицето, или само тилот и косата, дотогаш Неда се мачеше во себе како да се додржи, да не се заврти за нешто кон него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Карабуклијата пак шмркна од пагурчето, му го подаде на дедот Петка и тој да го накваси грлото оти од многу зборување беше му се засушило, та откако се поналакти на другиот лакт, се заврте кон Доста и почна: — Арно вели побратимот, внуко, арно вели.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се завртува ли со тилот кон гостите и се наведува ли да ги наполни чашките од ѓумот, кошулата ѝ се крева и над аловите чорапи и се прогледуваат белите жили под колена. А Бојана отиде уште подалеку: нарочно го разлабави гушалчето и под гушниче ѝ се прогледаа краиштата на градникот, па се прави да не сеќава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И дури стариот да се заврти и да ѝ даде ишарет да не кажува, оваа наеднаш се испушти и му рече на војникот: – Море, пусто да остане и чешмичето, ами ако е за него, елате по мене, јас ќе ви го кажам, не дека е далеку!!! – и тргна напред преку дворот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Вангел Русјаков е сосема до неа, тие безмилосно навлегуваат во неговите очи, ете, да не е оваа шамата што ја накрена жена му, ако ја пружи раката ќе стигне до разделот, ама од пусти срам, а и поради тоа што таму од кај другиот ѕид ги должеа вратовите машките на Коста Ципата, се заврте на кај Милка, се сви околу неа како колак и чиниш веднаш продолжи да спие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Каде да се завртиш, во ќорсокак ќе се најдеш“, рече брезничанецот како да си ја дополнува мислата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се заврте кон него. Погледите им се сретнаа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се завртев и погледнав кој е позгодно скроен од мене, кој го предизвикува оној сјај во твоите очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- А ти, Зоки, што направи? – се заврте потоа таткото кон Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Танаско како одвај да ја протурка својата снага низ вратата, покриен со дебел слој снег што го истресе внатре во одајката, влезе со грбот а не со очите, оти гласот и очите го водеа гостинот Бујрум у нашта кујќа, место коуку милуваш, уште тоуку може да собере! и ѝ се обраќа на својата жена без да се заврте, сега тресејќи го снегот од гостинот Пено мори, устрау да те удри, пули кој гостин ти носам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Кога ми врза еден една, сета глава ми се заврте околу вратот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме поткосува нешто оздола, ми се завртеа ѕидовите, што се вели, бршленот, живата ограда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тогаш уште еднаш ми се затресе земјата и ми се заврте окол-наокол.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А ни се сплескал мевот за јадење, ни се завртиле и ушите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од тоа што го видов ми се заврте.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лапка ќе фрла по тебе, мори лепа, Да се завртиш, да видиш, Да ти го вида лицето, мори лепа, Лицето бело црвено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој се покри преку глава, се заврте на другата страна и заспа немирно.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И се заврте на другата страна и како веднаш да заспа.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Се завртев на левата страна и заспав, слушајќи го бесното удирање на ветрот врз ролетните од прозорците.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се заврте кон надворешната врева, и без да каже повеќе ништо за тоа, се насмевна жално, па ’ркна и плукна низ вратата на дуќанот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој викаше, тој мавташе со рацете како последен амал додека сите се завртија да го гледаат, а чаушот само мирно стоеше пред него и дури не посегна ни по пушката, за да го смири овој будалетинка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сите само се завртија кон папуџијата Јосиф и го изгледаа со прашање и тага во очите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се заврте службеникот и кон Петрета: „Ќе го продавате ли местово, ибн Бајко ефенди?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но бидејќи тој престана да се заблагодарува, тие се завртија кон напуштената Ѓулсиме, која всушност требаше и повеќе да биде сожалувана од него.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Стариот Јосиф го зеде детето од рацете на возбудената Амдие и со него трипати се заврте околу купелот, пред да го брцне рулчето во водата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)