се (зам.) - заборава (гл.)

Се набавуваше, по тајни канали, странска литература, се консултираа библиотеки, се пластеа познатите примери за опасностите од козите, но намерно се забораваа книгите за позитивните својства на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Само тој знае што значеше таа куќа за мене. Како да чепка во рана. Не се заборава!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој се забораваше. И дури посматраше така заборавен, на лице ќе му светнеше некаков чудно благороден израз.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кога ќе се мавнат 2-3 коњака се заборава и на идеолошките разлики.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Се заборава и на ребаланс и на народ. Се заборава на све. А за народ кога се мислело уствари?
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Не треба да се заборава и тоа како се изразуваа во европските весници за битките на четите со Турците: четите се викаа банди и тоа бугарски, а не македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
При решавањето на ова прашање не треба да се забораваат и следниве прашања: кои наречја од српскиот и од бугарскиот јазик се признаваат за најтипични за овие јазици и кои нивни особености се признаваат за најкарактеристични за едниот и за другиот јазик?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но нека не се заборава дека има и друго, и притоа многу други гледишта на македонското прашање, како: српското, грчкото, влашкото, руското, словенското, австриското и на другите западноевропски држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа е така, но не треба да се заборава оти организаторите на движењето во повеќето случаи беа чиновници егзархиски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Почитуван господине, ве молам да не се заборавате“, му одговори генералот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Како прво, генерале, вие и во гробот преферанс играте, како второ, ние на вас плу-ка-ме“, скандираше Клиневич.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ех, таа боја на глас не се заборава.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Изумив, велам, изумив дека по мажењето ни се брише името, ни се заборава...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И преку ден врз него се таложела смолесто леплива темница од која си се заборавало - кој си, што си, кон што патуваш меѓу тромави двоколки, не грбав туку повеќе подгрбавен и од грбле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпосле не можел ли друг да му пушти крв на старчето, не можел ли друг да докажува дека од грст пепел на оној што е апнат од змија не се окотува змија со капка отров во коренот на иглестите заби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Се разбира, сигурно тоа, - ќе речеше благо, навивачки другарот Трифун Трифуноски, - се гледа, пред очи е работата, ама сепак вие, мило мое, изберете една дарба, најблиска до вашата душа, таа што како пролетно поточе ви жубори во жиличките, во цветните, мали жилички, таа што како благо ветре ви вее пред вашите убави, сјајни очички, и ајдете запрете го Трифун Трифуноски, тој сосема се забораваше, се гледаше: него исто така треска го тресеше, како тој да полагаше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ти продолжи онаму каде застанав јас.. почнав да се заборавам себеси... заборавам каде треба да се оди кога некој ќе застане..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Полека сфаќаше: неговиот подвиг во паркот со мускулестиот Мирон беше далечен, се забораваше, а двајцата мали сектанти бараа докази за својата вера.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Легендите, дека коњот на Крале Марко можел да ископа и од камен вода, се забораваа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Велат дека времето лечи сѐ. Велат дека се заборава.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мртвите стануваа маченици, а нивната деградација се забораваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Велат дека се заборава сѐ. Оставија на срцево рани трајни.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не секогаш како што се пеат други песни, туку понекогаш, често и еднаш на неколку години, но не се заборава.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
(Господи, некој да се осмели в очи да му рече дека сметките се расчистени! А тој знае дека не се).
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се заборавале непријателства, се раѓале пријателства, се довикувале едни со други лутите противници, се заканувале, се исмејувале, а одвреме-навреме и за гуша ќе се дофателе будали поединци а оние другине, поумните, брзале да ги раздвојат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Семјон, јас не барам од никого пари, но долгот си е долг и тоа не смее да се потценува а уште помалку да се заборава“, вели студено Иван Степанович а во погледот веќе му се наѕира незадоволство.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јас ќе се фатам за него, а тој ќе ме фати за раце и си пее: „Колку години и да минат, првата љубов не се заборава“. Некоја шпанска песна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, кај се заборавала болката што е со тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така, во гушкањето на детето, се заборавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)