се (зам.) - забоде (гл.)

Како усвитена жица да му се забоде во телото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
3. ПРАВИНАТА СЕ ТЕНЧИ, АМА НЕ СЕ КИНЕ - ќе остане од неа бар една светла нитка исправена, в земи ќе се забоде ко клинец вкоренувајќи се да расте во црвена китка...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
По оние кружни цртежи ми се чинеше дека буквата е толку остра, што може да ти се забоде право во прстот, ако малку се лизнеш надолу.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Минливоста кружи – тик . . .тик, так . . .отворена, без одбрана, чекајќи пинцетата, водена од моите сигурни прсти, да се забоде во нејзиното мало, метално срце.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)