Ако човек не знае чија е нивата, се чуди и се дума како одат оние снопови сами и сами се прават капици.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Остана да се думам на кого да му верувам: дали на кажувачите кои Марко Цепенков ги слушал и сказните им ги запишал, дали на Караѓоз и на Ване Мицо, што моите ушти ги слушаа, моите очи ги видоа и мојата душа ги запиша?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се думел, се шестал, поумни од себе прашал и, видел- не видел, на суд отишол.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ја мајкатата? Се думаш да не е случајно Коледе со декрет преместено од петти јануари во друг термин?
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Тоа, изгледа, свети Ѓорѓија, што тој го изневери, ја замавна сабјата кон неговиот врат наместо кон оној на ламјата и сега само се думаше кога да му ја отфикари.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Се враќам дома и се думам зошто ми се спишмани детето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си бројам така наназад, се думам кога се видовме последно со Никифор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се думам така и гледам низ решетките: ми бегаат некои наретки дрвја и некоја недогледна рамница што се одвртува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се думам што ќе правам со детето, а умот никако да ми погоди.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сестра ми во меѓувреме се оддаде
на волшебно одгледување растенија
гледаше во нив имаме ли иднина или не
моите невени развија раскошно
и сега ми се пред очи отворени како мугри
ти најмногу ќе ги израдуваш мама и тато
со твојата судбина, рече таа
на мама ѝ се врати надежта
и се насмеа за сите
тато се разбуди од сон што не ни го раскажа
и појде на извор
јас не верував во ништо иако и денес
се вознемирувам од помислата на неа
барем ноќта да не ја испуштам
денот изгледа не е доволен
да се стигне на правото место
реков и почувствував
- имам работа со симболи
од -ден-на-ден стравот е сѐ пострвен
ако не се исплашам нема да запамтам
што се случило
стравот е време
додека се думам во мракот
- останало ли нешто од мене
мрда под прстите
надигнат и препороден.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Па ќе излезам надвор, вели и ќе седнам на некој камен. И ќе седам, така, ќе се думам...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И беше се думал, се туфкал и продал, пошто-зашто, и пазарлак и коњ и после заработил кај некој ковач, му помагал. 216
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)