Се сеќавам на рокот што го имаа: да постават изложба не во излозите на улица, туку горе во зградата, за компанијата која се занимаваше со продажба.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Јас заборавив дека тоа воопшто се случило. Тој не.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
„Трите академски идеи кои навистина ме интересираат се: она што мојот учител (говорејќи за Сезан и кубизмот) го нарекуваше „ротирачко гледиште“; сугестијата на Марсел Дишан да се досегне Неможноста на доволно визуелна меморија за меморираниот впечаток да се пренесе од еден на друг сличен предмет; и Леонардовата идеја...дека границата на телото не е ниту дел од зафатеното тело ниту дел од околината на атмосферата“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ќе им се откинеме на стражарите и ќе се фатиме, ќе се досегнеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама и тие се некако надалеку застанати: влакно со влакно да не може да се досегне.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Заедно летаат, а не смеат да се досегнат. ,Елено моме, Елено", почнаа и другите да се фаќаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се гледаме, а не можеме да се досегнеме, што се вели, да си помогнеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Треба да почекаме сите да заспијат, па дури после да се досегнеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа што си го знае напамет: - Стомниња, бардиња, грниња, уш, ќукш, ги тера магарињата, натоварени со посатки и само вика: стомниња, бардиња, грниња, купете за умрените, за погинатите, вели, за курово здравје гинеа, за ветер во магла, вели, ама мора нешто да ѝ имаме згрешено на мечката од Москва, стомниња, бардиња, грниња, мора да сме ѝ згрешиле, нѐ има секакви ’рчпали, вели, стомниња, бардиња, грниња, не ни е за џабе налутена мечката, вели, не нѐ гледа за ништо напоречки, вели, стомниња, бардиња, грниња, ни пушти шенци, чкрапји и тавтабици и сега чешај се, ако можеш да се досегнеш, стомнина, бардиња, грниња, вели, нѐ остави да нѐ делат ко варена тиква, ко чајчаре, една велка овему, една велка онему.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се чешаат и си молчат. Кај што не можат да се досегнат, се чешаат по вратите, на столовите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)