се (зам.) - доодува (гл.)

Да ја одиш не се доодува, мислиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Никогаш со рака не се дофатува а со нозе не се доодува“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И сѐ се доодува и снегот и сивата измаглица на денот и студенината.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)