И тогаш нешто многу ми се дожали.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Толку многу да ми се дожали.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му се дожали на татка му што му е детето така невесело и сожално го прегрна Мартин тој час удри да плаче, да се тресе целиот и одвај да вели: - Тате, сладок тате... децата... децата... јатаче ме викаат...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Многу ми се дожалило за децата, господин капетане, му велам. Ако може да ги видам, му велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)