се (зам.) - дере (гл.)

Тоа диво и разлутено му се спушта по патот, а ние со Васета викаме и се дереме: - Уааа! Држете го крадецот! Уааа!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но тоа Арслана уште повеќе го раздразни и почна да се дере на него и да мава со камшикот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од исток веќе накачи аскерот до врвот „Боцкин Камен".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сите Анадолци подивеа и почнаа да се дерат, да псујат, да зборуваат неврзани и неразбирливи зборови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кажуј кои сет лошите луѓе или и тебе ќе обесам како оние магариња таму.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По него стана и Куле, но додека тие се фатија за рачиците, Адем се створи пред воловите и почна да се дере: — Што лежите, бре магариња стари, што сте остајле волојте сред угар, а вие лежите на тревата, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Жанко одма се упати кон Серовски и на сиот глас почна да му се дере: - Серовски копанче едно америчко.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Кога почнуваше да фучи бурата, се дереа дечиштата како глуви, не се слушаа повеќе...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
КРАСТАВИ ЖАПЧИЊА (TOADS) Форма: одредени видови на жапчиња кои се убиваат и им се дере кожата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во истиот миг Милан потскокна зад леглата на пејачите, од каде што дојде крикот, и Кети го слушна како се дере, „Пушти го тоа, Тито! Пушти го!“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Бегајте, колери”, слушна како се дере Кети.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се дерам, а во себе, си мислам, мајката, што стана од овој човек, кај отиде неговата лутина, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па и тоа да бевме, пак ќе знаевме чиј сме, ќе си го знаевме стопанот, му велам, се дерам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му засечува една нога па му ја надува кожата кај засеченото. За да се дере полесно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Поручниците се смирија, како дечиња во училница кога наставникот ќе збесни поради нивната недисциплина и ќе почне да се дере како нездрав.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Типот во бордо костум почна да ѝ се дере на Александра.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
„Правете со мене што сакате!“ се дереше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Зошто да не одиме да го гледаме бесењето?“ се дереше момчето со својот силен глас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Прво го гледаш како се тркала во водата како морско прасе, потоа го гледаш низ нишанот на пушката од хеликоптерот, потоа беше целиот издупчен и морето околу него поцрвене и тој потона ненадејно како низ дупките да се наполнил со вода; Публиката се дереше од смеење кога потона.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овде комшиите не галамат, не се дерат по улица, не мењаат уље на тротоар, не перат теписони на паркинг, не буљат у жена ти и ќерка ти, не тресат теписи на тараби, не се собираат на купчиња у недела од сабајле... Не постојат ни маалски ѓурултии.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Ами тоа кучило туку вреска! „Вјау" се дере, папокот ќе му извресне.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој „човек" на којшто не требаше „да му се дери кожата“ ѝ беше поблизок од татко ѝ и таа се стави во негова одбрана против родениот татко како пред неколку дена против мајка си.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Додека тркалата го измачуваат Џ С се дере: - Од овој час сум револуционер!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
- А нас не опљачкаа до игла, - дофрли една од жените.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ниту опуљ не свртувам кога им крцкаат чизмите и кога се чигават пред луѓето и се дерат за победата во која кој знае дали воопшто веруваат...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Секој ден и јас трчам зад камионите, ги прашувам ранетите деца и чупи да не слушнаа за Ристо мој... чекам книга од него, ама нема...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Како што велеа мажите што биле таму, даскалот онака горделив, излегол надвор и почнал да му се дере на стопанот: - Како, бре керата, незнамитис ниеден, ти му дозволуваш на син ти да го зборува тој гнасен и варварски словенски јазик?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Местото ни е наше од дедовци и прадедовци и наше да остане. И си отиде.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Писка сѐ до горе: „Убиство! Убиство!...“
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ги слушам гласовите, вревата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Испушта извонреден крик: „Помош! Помагајте!“, се дере...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И кога неговото распрснато тело паѓа крај неа, надолу, надолу, во запрениот миг на разминувањето, тој, вон себе, се дере, најсилно што може, го корне гласот – Те љубам! Те љубам таква!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Веќе почна и со прст да нѐ покажува, направо да ни се дере.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Викаме така, се дереме ко померени и кроиме планови како да му се кажеме: да ни се даде пат за Југославија. Виза.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што се дереш ... Онесвести се човек од твоје викање...
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Се дереше, кутриот, на сет глас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Сакаш да си немаш сестра, а? - почна на сиот глас да се дере.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Да може сега да влезе во собата, па и нека се лути што без прашање седам тука, сеедно, и нека ми се дере, и нека ми се заканува, сѐ ќе издржам само да е овде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бато, повторував, дали ти знаеш дека јас тебе многу те сакам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)