Но, треба да се почитува моментот, да се демне будно секоја можност која прелетува и доколку ја пропуштиме невнимателно, таа ќе ни одлета пред носот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Збиваат и се демнат, никако да стасаат еден до друг. Под нив е кал и неродна мртвица, плазика во која ни мравка не живее, над нив се протега глува ноќ.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Само се демнеме, само се бараме...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Двајцата молчаливо се демнеа и се испитуваа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)