Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На седницата е донесена Одлука3 со која Клуб- кафеаната се дава под закуп 4 во наредните 30 години на Друштвото за спорт и рекреација С.Р.С. ДОО – Скопје и тоа, како што се вели во одлуката, на „користење за научни, културни и образовни потреби и за изведување на научни, културни и образовни проекти од интерес на РМ“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во март 2006, проблемот со Клуб - кафеаната и вработените во неа е ставен на дневен ред на Владата на РМ, а како дел од ресорот на тогашниот Министер за култура (Б. Стефановски).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Потоа следуваат и „вообичаените“ реперкусии за тужителот кој, нели „се дрзнал“ своите 148 законски права да ги бара преку суд: тој е викан на разговор „во четири очи“ од страна на своите претпоставени, со цел да му се изврши притисок да ја повлече тужбата; потоа, откако овие заплашувања на надредените не вродија со плод, тој е шиканиран како „нелојален предавник на фирмата“ и повеќе не му се давани никакви дополнителни ангажмани, коишто претходно вообичаено ги извршуваше и сл.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По ова, работодавачот – иако претходно е информиран за ваквиот потег кој би следувал – сепак, беше видно изненаден кога судскиот курир му достави примерок од тужбата, заедно со поканата за подготвително рочиште.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Живи не се давајте! – викаше пукајќи пред него, а во воздухот одѕвонуваше гласот на Никола, како двоен повик: еден на јуриш за дофат на слободата, а друг за скок кон смртта но храбар, бестрашен скок, скок кој носи слава.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Да, чудото што станува вечно! Но тоа чудо не се дава лесно, на машината пред мене, освен белината на листот, нема ништо друго.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Случката со Адема Андон ја разбра и беше сигурен дека Толе не се дава жив в раце на „тој пес“.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На оваа област ѝ се давало предност, а не на Приштина, бидејќи, според британските сознанија: а) “Областа меѓу Тетово, Прилеп, Дебар и Битола е предоминантно српска и населението е пријателски настроено. б) Од Пореч групата можела да се спушти“во долината на реката Вардар под заштита на пријатели“, спуштањето на територијата на Приштина било различно поради тоа што членовите на мисијата ќе морале да патуваат “приближно околу 180 км преку непријателска територија со несигурно население“ в) Се сметало дека Порече би бил “подобра база за операции против рудникот Алатини“. 57

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Беше дошло клето време данок да сја дават.

„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)

Еднаш Земанек ми рече дека не може да дојде на кино со мене, иако јас имав извадено карти, и сакав да го изненадам, оти токму се даваше Големиот Гетсби, филм според неговата омилена книга.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- Е, шо велите, шо ќе прајме со името? Ќе го дајте? - А вие? – го прашувам. - Не, ние нема да го дајме. Име не се дава. И вие да не го дајте.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Таа привилегија на еден дијалект, поддијалект итн. да биде орган на литературната реч – според учењето на историјата на јазиците, им се дава ним не по некакви особени естетски предимства, а по чисто практични причини, т.е. по стекот на историско-културните околности.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

24. Проучувањето на архивската документација и тогашниот дневен и периодичен печат наполно ја потврдува Мисирковата мисла: на ТМОРО во странство и се даваше главно “бугарска” боја, иако поголемиот дел од македонските раководители упорно се трудеа да го оспорат тоа. 25.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

95. Значајно е што и Мисирков меѓу највидните македонски револуционери, и тоа „сепаратисти“ (со смислата што му се даваше на овој поим во тоа време), на прво место го поставува Гоцета Делчев, независно од тоа што овој не стигна да се изрази и јавно како „национален сепаратист“.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

РИСТАЌИ: За никого не се давам! Само на владикана му правам пардон!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Му се сретна на патот и тој стори сѐ, што требаше да биде сторено, за да го улови, но оној не се даваше.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Бебињата се даваа под тезга како да беа стока за продавање.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Фрлајте бумби, патрони, до еден да изгиниме, в раце не им се даваме! Сестрице, Мукос планино, од тебе ќе се делиме!

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

- Ами, кај ќе бегам јас сирота, и велам, кај ќе се давам со овие ранети пилиња?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сега му се сторија уште потивки и поосамени: фенерите почнаа да се појавуваат поретко – очигледно, тука веќе не се давало толку масло; се појавија дрвени куќи, тараби; никаде жива душа; светкаше само снегот по улиците и тажно се црнееја заспаните ниски куќарки со навлечени капаци.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Секогаш во многу нешта ќе се владеам слично на дете, но слично на оние деца кои што од почеток го носат во себе полнолетникот како што, кога монструмчето вистински ќе порасне, тој еднакво го носи во себе детето, а nel mezzo del camin се дава ретко миротворно соживеење на барем два пристапи кон светот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Проклет да бидам, ние не се даваме.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Потоа, секогаш кога ќе си спомнев точно на овие денови, сфатив, има толку многу нешта што брзо не се разбираат, не се даваат со голо око, толку прекрасни нешта скриени се таат во предметите околу нас, чекаат на нас, а ние слепо газиме на нив, ги ништиме тие мали, незаблежливи и неповторливи нешта, бездушно ги сакатиме.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Кутрите никако не се даваа, до последната капка сила се бореа, викаа: Не давајте нѐ браќа! Не!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Изгледаше задоволен затоа што му се дава можност да поразговара.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

18. ЈА ВРЗАВМЕ РАБОТАТА СО БУБАЌЕРЕН КОНЕЦ - дејгиди лесен товар со прспите носен, овдека ти се дава да смислуваш што не додека и бубаќот не го изусукаш сосем...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

По онаа бура, по оној гнев на Симона, повреден од тоа што Лена не му се дава, ранлив кога беше во прашање брат му Борко заради чувството дека предноста и грижата и на родителите и на другите била секогаш свртена кон него, а тој божем запоставен, а сигурно и заради внатрешната потреба да го симне од себе товарот на едно сведоштво на злостор, по таа бура, значи, по тој гром што ја удира Лена, таа го врти мојот телефонски број што бев ѝ го оставил кога летото, пред можната прослава на јубилејот на браната, ја бев посетил кратко во Долнец.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сега, сите акции кои ги издава претпријатието се обични, со тоа што ЗТПОК вклучи одредби во кои се предвиде можност за купување на акции под повластени услови, а која можност им се дава на работниците вработени во претпријатието, на лица кои претходно работеле во претпријатието и на пензионираните работници од тоа претпријатие (чл. 25).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Значи, се остави критериумите да ги утврдува самиот работодавец – своеволно, а често, во праксата, de facto немаше и нема никакви критериуми при правењето на фамозните „списоци“ или „црни листи“ со имињата на оние кои ќе останат без работа!? г) измените на ЗРО од 1998 ја елиминираа можноста што им се даваше на работниците да бараат заштита на своите права пред надлежниот суд, во случаите каде се оценува потребата и оправданоста од престанок на работниот однос поради економски, технолошки, структурални или слични промени (чл. 7, ЗИДЗРО/98).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Се превиткуваше Илко но не се даваше: наутро кога ќе станеше, тропаше, кашлаше, да видат дека е жив.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Уште во истиот ден тие го осигурија овој мост и за подобра сигурност да не премине непријателот преку река, од каде што му се даваше можност да се развие во борба по широките лаки и да победи, фатија та ги насекоа сите диреци на мостот на педа- две во водата, оставајќи ги одвај да се држат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ги продаде кравите, но магарето го позадржа. Не му се даваше за триесет аспри и реши да го врати назад.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ич што не бидува работа! Мома без ред каде се давала?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

— Ете шо се дава: едно рало калци, после чорапи, ванела, ќурдиа, па дури и кошула, ама за сефте баре калци. — И, да ѝ ослепа, едно рало калци.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ако погледам уште малку ќе ги видам и првите фиданки На таканаречената ботаничка глобализација Која најстрого пропишува краставиците да бидат прави И да не бидат подебели од осум сантиметри Ако сакаат да бидат пропуштени до трпезите на Европската унија Истата мака си ја имаат и доматите, празот и компирите На кои уште незасеани им се дава до знаење Дека во Европската унија сакаат само прави и мазни И кој им е виновен на кривите краставици

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Се изградиле нови конаци, чардаци, воденици, амбари за жито, казани за печење ракија, фурни за печење леб за манастирските монаси и многубројните измеќари, гости и сиромаси кои секојдневно доаѓале во манастирот и на кои бесплатно им се давало јадење; околу манастирот се изградиле и посебни конаци на богати верници христијани и муслимани кои повремено доаѓале во манастирот или останувале на панаѓурите кои се правеле кога славел манастирот и кои траеле по неколку дена; засадени биле нови лозја, а се зголемил добитокот со нови грла: овци, телиња, коњи, крави, волови, скопаци.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Еј знаеш ли колку се борам со неа? Борец е маме ѝ ебам. Не се дава кучката.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Луман, налутен, го удри Мирчета со нога уште еднаш и рече: - Да запаметите како не се давало на Лумана арамијата...

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Не е бела пара за црн Циганин.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ТЕОДОС: Море не биди будала, Ѓуптине! За пари сѐ се дава.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

По тој повод ви пренесуваме некои елементарни информации за овој култен режисер кој почина минатата година.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бидејќи сега нема што да се работи, тој работи било што да се побара од него: насловна страна за часопис, изложба, филмска секвенца, итн., ад инфинитум.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Што ми рече за него. Дека се даваше себеси освен двапати неделно (секогаш истите денови, четврток, недела? Дека е емотивен?

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Нему му се сугерирало одговорот да биде само „во форма на едноставна потврда за прием“ бидејќи, како што сметале тие, британската помош на НОВ и ПО на Југославија не ја вклучувала и шемата на Тито за создавање автономна Македонија и сметале дека потврдата за прием ќе биде добар сигнал дека политичките цели на Македонците за автономна Македонија не „ја уживаат помошта на Британската влада“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Бидејќи во тој момент британскиот премиер Винстон Черчил се наоѓал во Италија, на 20 август 1944 година, Форин офис упатил телеграма до министерот- резидент на Централниот Медитеран во Казерта, Макмилан, во која му се давале инструкции како да постапи доколку Черчил реши да одговори на телеграмата од АСНОМ.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Дипломатскиот претставник на САД во Швајцарија, Хју Р. Вилсон (Hugh R. Wilson) напишал дека „Женева е толку полна со претставници на малцинства и на поробени делови, сите настојуваат да го предизвикаат вниманието на една или на друга влада, така што јас сметам дека е препорачливо да се игра крајно сигурно во однос на секој од нив и да не им се дава можност да сметаат дека ние им даваме ним каква било помош или поддршка“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Решија да не се даваат додека можат.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Љатиф само скока и се тркала, меѓу гранките, не му се дава да каже дека го боли.