Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Во фабриката имаше синдикат на ниво на работодавач, кој беше член на гранковиот Градежен синдикат при ССМ, и тој беше негов член.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓутоа, според тврдењата на Авдиќ и неговите колеги, овој синдикат воопшто не се грижеше за правата на вработените кои, патем речено, секој месец даваа пари за членарина. 101

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ама начули ги ушите, добро! Разбра? Добро слушај! - Добро, дедо Ѓорѓи не се грижи ќе појдам.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Мајка ми свето се грижеше за неговите книги, но никогаш не сакаше да навлезе во нивните светови.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Возбудува фактот дека француската меѓународна асоцијација UCRADEC се грижи за повторно населување на козите на Балканот, со модерна технологија на одгледување, и тоа, поконкретно, во Босна, во Бугарија, во Турција, односно, во нивната „избрана и ветена земја”.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Важно е моето поведение. Затоа, со поглед ѝ давам знак, ѝ кажувам да не се грижи, дека не сум заборавил, дека веднаш по свечаноста пак ќе бидеме заедно.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Нѐ прифати стражата што го чува преминот и нѐ предаде на селскиот мухтар кој се грижеше за нас до заминувањето следниот ден.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Нѐ прифати стражата што го чува преминот и нѐ предаде на селскиот мухтар кој се грижеше за нас до заминувањето следниот ден.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Син му на Ризван бег, Абдула ефенди, долги години беше офицер во воената комора што се грижеше за снабдување на војската.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Што морала таа? Морала да ги чува толкуте деца, да се грижи за сите мали и поголеми нешта, да го поправа расипаното, да го оздрави болното, а тој, Никола, се бавел божем со големи работи, го гледал светот “од точката од која и бог нѐ гледа нас“, што би рекол Симон, и од таа точка, се разбира, мислел дека му е дозволено да издржува и друга жена, љубовница Ерменка, па уште и паштерката да ја соблазнува.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Важно е да се грижиш и за нешта кои од аспект на своето основно преживување се неважни.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

А јас, Симон Поцо, што? Зар јас да се грижам заради тоа?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Повеќе не можеше да се грижи за нас.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Со текот на годините мајка му се повлече дома, се зафати да се грижи уште повеќе за помалиот син, но овој, несвикнат на работа, брзо се даде по ашикување и уште побрзо се ожени со некоја унгарска монденка во новиот темен костум на риги што му го соши брат му за „велика матура” склучувајќи, како што слушнаа од добри луѓе кои доаѓаа од Преку8, граѓански брак во некоја од општините преку Сава.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Татко му ова го проследи со коментарот дека тој уште кога за првпат ја видел знаел дека таа вртиопашка отсекогаш била подготвена на такво нешто, но тој да не се грижи, туку по завршената работа да се врати во Софија, не во оној брлог во кој живееше со неа, туку во својот вистински, дедовски дом па тогаш „ќе се најде некое ново и умно решение”. За Константин З. сè стана безумно.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Така поминуваа години во кои Бенвесниста беше далдисана во исчекувањето на синот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Јас за тебе живеев, за тебе печалев, за тебе се грижев!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Управата своеобразно располагаше со буџетот, за што сведочеа и отворените пијанки во домаќинството, и најмногу да се грижеше да ги намири донекаде постарите ученици, додека нас, подмладокот, нѐ оставаше да се помачиме малце.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тоа барем имаше некаква смисла и ми даваше одреден идентитет и личност. (Што ве наведе да го промените мислењето?) Кога се уверив дека ќе ми дозволите да се чувствувам како ваше дете и дека ќе се грижите за мене со љубов.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Сфатете дека и дома треба да се грижите.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Убави беа, прекрасни беа, ги хранев, се грижев за нив и ги пазев како очиве.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Ха, - промрморе кметот. - Не сум јас должен да хранам и да се грижам за туѓи деца.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

За тоа сега кога го виде ѝ се стори дека повторно роди син за кој треба да се грижи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Трајко ја симна грижата за куќата и Митра од својот грб, гледајќи го Толета како стопански се грижи за сѐ што е потребно.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Андон уште првата вечер беше готов да тргне со Толета, но сега, кога ја виде Толевата спремност да се грижи за децата, наполно се реши.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога и другиот ден Љупчо не дојде на училиште, се вознемиривме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Можеби сепак ќе е подобро да не патувам, да останам дома, да се грижам за малиот. Таму ќе седам - ваму ќе ве мислам“, - длабоко воздивна баба.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

На големиот одмор се распрашувавме за него, но никој ништо не знаеше да ни рече.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Мене ми е многу мило дека сум бабин убав, бабино сонце, машко на баба - и кутре, и пиле, и маче, и зајаче, и билбилче и сѐ можно и неможно - ама ми пречи дека премногу се грижи за мене и тие милосливи зборови ми ги кажува и пред другарите, па Љупчо, водачот на нашата група, ми се потсмева - бабино галениче.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Клучот - како нешто најскапо, како потврда дека и јас сум слободен, самостоен, способен да се грижам и за себе, и за домата.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога дојде времето да се замине во ресторан, меѓутоа, таа веќе не можеше да издржи, и покрај тоа што Френк беше доволно внимателен во шест и пол да ја повика галеријата и да каже да не се грижи; немал болки и сѐ е во ред, но сепак решил да одседи додека е густо - „додека е ретко”, се исправи - и да пушти брзалицата да мине, извини на изразот и не забо равај: тирамис.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Сретства за почеток ќе се собереа, за ученици и наставници не се грижеше.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

„Кучињата ти се другари и чувари, грижи се за нив како што се грижиш за себеси.“

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Отиде да се грижи за добитокот кој неколку дена, откако дедо Иван се разболел, ниту е хранет ниту е поен.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

За појадок, барем ова утро, не требаше да се грижи.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Цел ден ги обиколуваше ридиштата, помина и откај колибата на покојниот дедо Иван, каде сега за добитокот се грижеше некој туѓ човек, измеќар, бидејќи син му на дедо Иван не можеше да се врзе за колибата, беше премногу зафатен со полски работи околу селото.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Никој не ноќевал на Орелска Чука! Никој. Дедо ќе се грижи. Нека се грижи.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Како да опусте планината. - Опусте, - рече Бојан. - Се грижеше ли за мене?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Изрично се забрани прераспределба на работните часови за неколку категории на работници и тоа: (1) помлад работник; (2) работник – инвалидно лице; (3) бремена работничка; (4) работник кој постојано се грижи за дете до три годишна возраст и (5) работник – самохран родител кој постојано се грижи за дете помладо од 15 годишна возраст (чл. 25 од ЗИДЗРО/фев.13).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

„Сега ние во Америка за анималс се грижиме како за луѓе“, велеше објаснувајќи зошто го храни смокот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И кога Крсте Младенов Акиноски стана глава на клонот на Акиноските што остана да живее на Имотот, односно на сираците Младенови и Спасиини, за да има кој да се грижи за нив, си донесе жена, некоја комитка, Султана по име, од костурските села, каде што комитуваа со братучедот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На навалување на Началството од Потковицата и на Комитетот од Прилеп, и лично на војводите Петрета Ацев и Горчета Петров, бугарските воени власти го оволнија Петара, како хранител на помалите браќа, а тие, Началството, Комитетот и војводите, за да не се дозапусти сосема лозата Младенови и за да има навистина кој да се грижи за сираците, уште истиот ден го оженија со една Дамческа, со Калина Блажева Дамческа, која, пак, се учеше во француското Женско училиште во Битола.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но тие беа мажи и сами можеа да се грижат за себе.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Подигањето на чифлизите стана така што мајсторите и потковичаните (нив, на последниве, тоа посебно тешко им падна: покрај што беа катадневно ангажирани во градежните работи, кршеа и довезуваа камења, сечеа плитари, бичеа греди, газеа кал и мешаа малтер, мораше да се грижат уште и за исхраната на мајсторите, за полето и за домазлакот) најпрвин го одредија просторот на кој требаше да бидат подигнати идните чифлизи, потоа истиот тој простор од Имотот и од селото го издвоија со широки сокаци и високи камени ѕидови.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

По исчезнувањето на Татко, библиотеката беше будно, како вистинска татковина, вардена од Мајка која се грижеше да го сочува последниот распоред во неа.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

„Да не се грижиш за мене? Не смееш да бидеш загрижен.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Оти кажано е: оној кој не се грижи за своите маани, се занимава со усовршување на мааните кај ближниот свој.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Цената на сознанието беше губењето на рамнотежата, и во таа точка јас таа цена одбивав да ја платам; се грижев за рамнотежата, а не за неверството на сопругата, и тоа беше она што беше – смешно!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ако во Париз бев растргана и едвај успевав да стигнам секаде-одење на часеви по француски јазик во Алиансата, брзање низ ходниците на метрото да стигнам на време за да се грижам за Патрик, одење во паркот со него, читање на литература за претстоечките испити на факултетот, тука во Бретања уживав во летото со сите негови убавини.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Отиде Иљо и по две недели си дојде и рече дека стаса во Дуреси – град и го најде местото каде беа дечките и дека само ноќе и скришум едно два-трипати се виде со Евгенија, која беше најстарата жена одговорна за децата, негователка, како што се вели сега за жените кои се грижат за децата и дека таа му рече оти сите деца се живи и здрави, сите се испрани, чисти, нахранети и мајките и татковците и бабите и дедовците, да се живи и здрави, да не се грижат и да не берат гајле и од сите до сите таа прати многу многу поздрави.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сарафов, во врска со тоа, констатира: „По атентатот... Солун веќе се губеше како центар и затоа оставаше секој округ да се грижи за себеси.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Кога размислував за сето ова, мислев колку Марина беше среќна, што имаше барем баба кај која можеше да побегне, а и немаше помало сестриче како јас Ели, за кое мора да се грижи.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Секој ден заминував од дома за да заработам за живот, но ја мразев работата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Дадов отказ. Човекот што ме вработи се закануваше дека ќе ме убие ако заминам. Не ме уби, најдов друга работа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се вљубив. Човекот во кого се вљубив не ме сакаше. Ми рече да се чистам.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се омажив за човек кој со себе ги донесе двете свои деца. Многу ги сакаше. Остана дома да се грижи за нив.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ја стави раката во џебот, јас помислив дека оттаму ќе извади цртеж со жена која стои на работ од некаква бездна.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но знам дека не можам да се грижам за нив онака како што се грижеше Клара.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Има една барака во која неколку жени се грижат за новороденчињата.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Едно попладне на почетокот од јуни, кога Матилда го остави јас да го причувам додека таа бараше лекови за Зигмунд низ Виена, Хајнерле ми рече дека мора да е многу убаво сега во парковите, а јас само климнав со главата, „И цветовите сигурно чудесно мирисаат,“ продолжуваше, јас промрморев нешто, потврдувајќи, додаде дека и птиците сигурно пеат поубаво отсекогаш и двапати свирна со устата, имитирајќи птица.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сите мислевме на Зигмунд – Ана се грижеше дали му заздравува оперираното место, мајка ми се плашеше да не е тоа некоја поопасна болест а не обичен израсток, Мина внимаваше тој да има мир за може да се посвети на своето пишување, Марта не му дозволуваше да се преморува во работата со пациентите, Матилда постојано набавуваше нови лекови, јас правев сѐ да не бидам премногу упадлива во настојувањето да бидам што е можно почесто кај него, придружувајќи ја мајка ми, и така не успевавме да забележиме дека Хајнерле сѐ повеќе и повеќе слабее, дека главчето му се претвора во неколку прамени руса коса под која светкаат испакнатите очи и темнее зеленикавата кожа, никој не помисли дека му треба разговор кога го слушавме како, додека разговаравме за Зигмунд, си шепоти некои зборови самиот за себе, не го прашавме од што сѐ има страв, кога видовме дека го плаши чаша превртена со дното нагоре а отворот поклопен на масата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Секој од нас ќе забележи оти тие луѓе, за кои ние знаевме само од книга и ги знаевме како луѓе што сакаат да ни поможат да се ослободиме, ни се покажуваат нам за пријатели и сонародници и ни се присторуваат за наши покровители, не затоа што сме ние Грци, или Бугари или Срби, не зашто се грижат за некакви општонародни интереси во кои влегуваат и нашите, не зашто сакаат да поможат и да нѐ избават нас, а само со чисто егоистички цели, т.е. тие го експлоатираат тоа што ние се викаме со нивните народни имиња и сакаат, врз основа на постоењето на тие народни имиња во нашата татковина, да ја зголемат својата татковина, да ги обезбедат своите интереси со завладувањето ако не на цела Македонија, тоа барем на голем дел од неа.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Подолу потписнициве велат: „Поради жалните резултати од таквото разделување на христијанското население во Македонија на разни групи непријателски настроени едни спрема други, ние уште пред издавањето на весникот „Балкански гласник“ се обидовме во вид на литературен клуб да основеме кружок што би имал за цел да ја обедини македонската интелигенција во Србија во едно цело, без разлика на убедувањата, и кој би се грижел за создавање единство на мислите сред македонското население.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Немојте, Ви се молам, та јас пред Вашиот ценет сопруг зедов обврска да се грижам за сѐ за вас, нели?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ХРИСТОВ: За тоа време, мила, ти не треба да се грижиш за мене, јас... како да речам... јас ќе се наоѓам на сигурно место и... воопшто за сите работи ќе се грижи ЦК.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Мувите, едноставно, можат да се обидат да ја максимираат прилагоденоста без да се грижат за жабите и обратно.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Немој да се грижиш ако од вакви прераскажувања се раѓаат спорови, тепачки и неволји: толку поголема е честа на прераскажувачот колку што поголемо и поблескаво дејствие ќе создаде неговиот расказ.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- Ма не се тревожи, татичко, знам, доволно сум возрасна и самата да се грижам за себе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Па зар во државава нема некоја чесна и домаќински воспитана мома која прилега на твојата убавина, што ќе ти биде верна и што ќе се грижи за куќава.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Работеа во Грција, градеа некаков санаториум крај маслинките на едни стари гробишта, подалеку од градот, ѕидаа повеќе зданија, а оној работеше на сонцето од сите тие денови, ги дигаше како од шега сите оние огромни блокови делкан камен, а неговата црвена коса како да расцутуваше на сонцето на тоа лето, беше постојано среќен и широко насмеан, со сите нив околу себе, со сите ѕидари и со сите деца, секогаш готов да стори нешто за секого од нив со оние огромни пегави и црвено издамчени рачишта да им помогне, а при тоа и да им се насмее со она свое големо лице, на кое постојано зрееше едно огромно задоволство со себеси и со сите други доста поситни од него луѓе, што се грижеа за него и што го слушаа со задоволство како труби неговиот глас меѓу ѕидовите, среќни со неговата момчешки несмасна шега.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

До крајот на својот живот беше педантен, и покрај тоа што во последните години ослепе и не можеше сам да се грижи за себе.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И така, до крајот на одморот кога овие што те зеле со себе, како за ГРЕВЧЕ се грижат и за тебе, а богами и за твоето мало детенце, па твојата пријателка-баба му раскажува приказни пред спиење за ти да можеш да си ја смириш мигрената, и заспива заедно со твоето и нејзиното.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Нешто како се грижи околу децата, како ќе им кажеш и тоа, ама те чека изненадување, и, дури ги бакнуваш рано наутро за да им соопштиш дека, ете, си се заљубил, ти се врти нервозно и ти вели: „Оди бре, тато, најди си женска и нејзе гушкај ја“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Сиот папок му беше изеден од красти.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„За калуѓерите господ се грижи. Ние да му помогнеме на детево.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Но зошто ја бараш од мене?“ „Челник си, реков. Се заколна дека ќе се грижиш за нас. Стани и најди го крадецот.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Кога знаеш што прашуваш? За таа пушка нечии прсти ќе исечам.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Другиот прифатува: - И кажи му на кметот од нашето село да не се грижи за нас оти знаеме ни пцуел мајка партизанска и потскажувал па Тодора и Јована ги тепале ги ставиле во окови а со нив и мојот старец прашај ги твоите војничиња мајмунчиња како ги дочекавме на Момино Брдо и како бегаа од нас...

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Приказната беше за витамините и стравот неговите деца да не се разболат и потоа сите да помислат дека тој не се грижи соодветно за нив и, о ужас, да се посомневаат во неговата професија.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Потоа се заглавивме во процедурални објаснувања: одолговлекување на молбите за финансирање фестивалска компетиција и нивното префрлање од едно до друго министерство, кое се грижеше младите уметници да не се навикнат на пари, па како превентивна мерка - не им ги даваше.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

А и го сфати тоа како љубомора од Пипиле, кој порано ѝ фрлил око, но таа не му вртела глава, та едвај чекал да дојде Богдан за да му ја предаде пудлицата нему за која тој порано се грижел.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Додека таа одеше на работа, тој ја хранеше, ја шеташе и се грижеше за неа со уште поголемо внимание.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Потоа дојде една непријатност и тој ја зема штичката обвиткана со памук, ја бутна под повредениот прст, сето тоа го врза со завој, размислувајќи дека овој прст поради скок преку некаква дупка или поради некој нездогледан корен, поради охолост или лекомисленост - накратко, дека, се чини, е скршен во длабока врска со текот на овој живот и со судбината, а тој сега мора да се грижи за него како за некој што е далеку или избегал, па наслушна во длабочината, каде што како во некаков момент на болка се слушна уште некој глас. Маргина 36 57

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

За народната српска интелигенција рускиот историчар и етнограф П. А. Ровински во минатиот век ја напиша оваа дијагноза: „Недоволно просветени, малку работат, не се грижат за целта, во ништо не сакаат да се задлабочат, склони се да ја фаќаат површината на работите и веднаш ја покажуваат.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Јас најодговорно тврдам дека моите намери се најчесни и најчисти и можам само да Ви ветам дека доколку ја одобрите мојата молба, јас ќе се грижам за Томаица и моето семејство на најдобар можен начин.“ рече Петар, додека срцето силно му чукаше во градите, а тој со сигурен глас сепак успеа да настапи доста убедливо, гледајќи го цело време газда Таки директно и смело во очите.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Цело време ги следам новостите од Европа и по малку се грижам за сите вас таму.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Се гледаше дека газда Таки се грижеше за атмосферата во неговата канцеларија, местото каде што ги примаше своите клиенти или соработници.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

И госпоѓа Камилска која се грижеше за семејниот буџет, го чувствуваше недостигот на дополнителните средства од хонорарната работа на својот сопруг.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во собата 17 повеќе не можела да влезе собарка од купиштата книги, гостинот морал сам да се грижи за просторијата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Откако Камилски се врати жив, но не и здрав, од голиот остров на смртта, никогаш не доживеа целосна рехабилитација, и на почетокот мораше да се задоволи со работи под неговите вредности како поранешен универзитетски професор и угледен публицист.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

„Сѐ за што се грижиш си ти самиот“, повтори тој како одек.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Уште поверојатно беше дека никој и не знае колку биле произведени и дека уште помалку се грижеше за тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Семејството практично не можеше да се напушти, а луѓето беа дури и поттикнувани да се грижат за своите деца на речиси истиот старомоден начин.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но во таа ужасна сиромаштија постоеја неколку големи, прекрасни куќи во кои живееја богатите луѓе кои имаа и по триесет слуги што се грижеа за нив.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Никој повеќе не се грижеше што прави тој, никаков писок не го будеше, ниеден телекран не го опоменуваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И јас се грижам, реков сериозно, божем е толку просто да ме разбере.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Не можев да решам, но сепак, си реков, ќе ја оставам, зашто и така ќе му кажам на Методија да се грижи и за неа и да види во шталата, сигурно Симон има оставено залихи зоб за коњот и вода да му тура за пиење.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

И јас се грижам за тебе, реков, само можеби поинаку. Очигледно, ние се грижиме поразлично, реков.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Но уште вечерта, тој падна во треска. Морав да се грижам за него.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Се насмевнуваш, вели. Зошто се смееш? Ми се смееш зашто се грижам за тебе.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Можам за тебе да се грижам до смрт. Сакам да се грижам за тебе и никој не смее да ти направи зло.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Едниот главатар имал ќерка убавица. Ја викале Преспа. Таа се грижела катавечер да ги затина кладенците.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

- Ама, пердувче си се сторила, Ѕвездо моја, ќе ми се налути мајка ти, не сум се грижела за тебе, ми рече на заминување дури да се врати да сум ти баба, и мајка.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Се грижеше за неа како за млада невеста.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Кога Гаврил беше трета година средно тие повеќе пати го земаа на гости кај нив во Вермонт, тоа многу ни значеше и нам како родители, бидејќи има некој во туѓина којшто се грижи за нашиот син.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Постојано те прашував: „Сигурно ли е празна?“ Ти ми одговараше да не се грижам, дека внимаваш на тоа.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Најмногу се грижеше за своите интереси. За своите удобности.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

И колку таа повеќе се грижеше да не мисли, толку повеќе Крцко ѝ излегуваше пред очи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ете, селото брго ќе оставе без бареден поп, та ако он биде добер, шо веруам оти ќе биде, и другите две маала не ќе има потреба да бараат други свешченици, кога ќе видат оти им врши работа и се грижи за спасение на вашите души, — заврши дедот поп Димитрија и си ја забриша потта од набрчканото чело.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

За тоа, пак, се грижеа Ариф и Злате, кои секое утро ги прибираа ведрата со млеко, мисурките со мед, погачките, шишињата со ракија и го колеа бравот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но затоа пак требаше тој да се грижи за нив: леб, вода, лук, кромид, што требаше тој носеше од дома.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Избори нови повторно се ближат сомнителни ликови на гласање се движат за поголем процент редовно се грижат па гласови мртви во кутија нижат О Тешкото...

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

18. Времето се грижи за зборот зборот што го обновува Тој што му длабеше во корењето го гради доградува и виши во куќата на светот Вербата штира не е Ни неверен е зборот Убавината да му се верува на надежта е врсник И онаа земја иловица густа раката што му ја памети се врти врти и понатаму во лика нова нудејќи ја светлината нова на говорот ризата небесна нитките што ја ткаат на несвенатиот збор И уште и натаму сега од пределите на глината над запомнатата стреа продолжува тој кон муграта да гледа со стрептеж незгаснат за повтежот на говорот да го досегне реченото

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

И како по вакви бисери да поверуваш во секојдневието што ти се нуди, кога знаеш дека за твојата безбедност се грижи неспособниот инспектор Брок, дека твојот град го водат тројцата корумпирани свињолики одборници, дека твојата светла иднина ја одредува Министерството за истражување руди и губење време, а дека вистинското мерило на твојот транзиционен свет е пијаницата Суперхик, кој краде од сиромашните за да им даде на богатите?

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

А навистина ѝ беше полна, со маалските деца, со верните соседи, кои се грижеа за нашата, но и нивна Мајка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Таа настојуваше, колку што имаше моќ во тоа кревко тело, измачено од раѓањата, од преселбите и од приспособувањата на новиот живот, но раководено од силниот дух, да стигне секаде, и в куќи, но и на првото работно место во киното „Балкан”, и да се грижи за нарушеното Татково здравје.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Само така ќе можам и натаму да се грижам за вашата иднина!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И гледајќи го каде што работи во бавчите, коњарницата и краварникот, се радуваше што го оздраве и се грижеше за него како за свое чедо.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Не стануваа веќе рано и не гледаа на работата со таква волја како порано; добитокот не го војвеа, ниту се грижеа многу за него, туку, како тој да им беше виновен: го тепаа, го колеа, го јадеа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

„Да не се грижам ли?“ гласно и се улови дека втората Марија ја сметаше за првата.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Му рече дека не треба да се грижи.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Зад последниот зафатен шалтер, број 18, отспротива од нервозната седумка, згодна блондика со расеано презрив израз на лицето им ги поттурнува билетите на испотените патници, иако меѓу нив да има железна а не стаклена преграда.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Но, ако тоа се среди законски, ако е потребно и со казни, преку некој вид јавна служба што ќе се грижи за точното регулирање и за синхронизацијата на сите градски, односно државни јавни часовници, тогаш нештата сигурно би се подобриле.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Косата му беше сета залепена од дождот. Но се чинише дека не се грижеа за тоа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Се разбира, со нив одеа и неколку раководители, но Зоки не се грижеше многу за нив. Нека се грижат тие за него!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Ете, на пример, си помисли: раководителите изгледаат строги, затоа што се грижат за децата и што се плашат да не им се случи нешто додека се далеку од дома.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Нема врска!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Требаше да бидам вратен за вечера!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Куртиал де Перер, да забележиме, се разликуваше апсолутно од останатите ситни пронаоѓачи...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Јас ќе ти најдам работа! Доволно се грижам за тоа!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Повторно во врска со признавањето на својот патент- систем, најдобриот, најхерметичниот, за секаков вид пумпи за точаци...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Не се грижи за мене!... Мене ми е сосема добро! Му зборуваше со ангелското гласче...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Би мислел човек дека таа за ништо не се грижи, особено кога се деновите олку топли и пријатни.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Презимето го добив од деда си, кој едноставно се грижеше за мене и кој често нагалено ме викаше: „Дедино“.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Перса не ја послуша, само ѝ рече дека до идната недела сè ќе биде готово, дотогаш да најде превоз за да си ги донесе пљачките, за друго да не се грижи.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И ние двете се грижиме за неа како и ти, ама од сега натаму повеќе да се грижиш за куќава кога останува сама отколку за Пеличка.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Иако за него се грижеше Митра, баба му, откако се преселија во една од долгите бараки, инаку штали порано, Дончо уште првите денови заталка низ Острово, откри дека ако се оди на онаа страна каде што изгрева сонцето се стигнува до една огромна огромна вода што изгледа како сиво платно на кое не му се гледа ни почеток ни крај ама некој од кај сонцето како да го влечи влечи и се потсетува дека од Митра е предупреден да не се приближува до каналот оти и во плитка вода човек можел да се удави, башка што змија може да ти се замота околу нозете или крастава зелена жаба да ти скокне в уста, ама за оваа огромна вода никој ништо не му рекол и по долгото клечење крај неа заклучи дека ова не треба никому да го кажува, да си ја чува како тајна само негова и тргна по патчето крај неа совладувајќи некои грмушки, некои корења, надолу надолу дури до онде каде што таа голема вода се сретнуваше со една малечка рекичка покриена со врби и кој ти знае уште со какви дрвја, водата од малата рекичка бистра па се гледаше сѐ под неа и сакајќи да помине преку неа за да го следи брегот на големата вода откри дека почна да му се качува до кај колената и се сети на предупредувањето од Митра дека можеби ова е каналот и дека во плитка вода човек може лесно да се удави па се подврати, е, кога веќе го нема човекот што го трга сивото платно, поарно е да го фати ова патче што оди нагоре покрај малата рекичка следен од крекање на жаби и чрчорења на секакви птици горе во дрвјата.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Таа се грижи за пет моми, кога војната ѝ го зема заштитникот, мажот, најмалечката е пеленаче.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Да веруваме и да ги подржуваме и егализираме сопствените избори, ќе го најдеме патот, зошто во срцето се скриени најголемите вистини, вистини кои ќе неослободат од пајаковата мрежа на лагите.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ти и не можеш да бидеш минато, зошто научивме да се грижиме за светот околу нас, да ја балсамираме гордоста, да го делиме животот без да бидеме себични.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ние се грижиме за чистотата на училишниот двор, ама сметот од дворот останува на тротоарот пред училиштето. Кој е крив?