Оти дождот само се привсилува, капка со капка се втасува и се спојува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се втасуваат капките по стаклото ко солзи по човечки образи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се втасуваме така со гласовите, си ги затоплуваме ќелиите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Куршум со куршум да се втасува и да се погаѓа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)