се (зам.) - вслушува (гл.)

Оди, легнува, фаќа заслон зад грмушка, зад камен, се притајува, се вслушува и продолжува понатаму.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Молчеше, се мачеше да дише што потивко и се вслушуваше. Челото му се ороси со пот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Се вслушнувам во рабинот... се вслушнувам во седумгодишното дете, во сѐ што е мудрост и природа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Се вслушува повторно и го буди Банда: „Станувај, умрел некој...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)