се (зам.) - восхити (гл.)

- Тишина на умот, а? – се восхити Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Еротичната катарза беше доволно настрана да предизвика да се восхитам на способноста на соговорникот постојано да ја чувствува и еднакво да се разочарам од нејзината неспособност самата да се рефундира, без да ги трансформира силите на туѓата, подарена или сосила присвоена енергија.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но случајот на владетелот Бургиба како и на многумина други во историјата е сосема спротивен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Аномалијата или чудесијата на напуштањето на врвната позиција на владеењето, како предизвик на нашите константи, на нашиот идентитет, според Емил Сјоран, може да се случи само во исклучителни моменти, за што се восхитуваат филозофите, а се чудат историчарите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дедо му на Ибраим Ибраим, меѓу своите познат како Кара-Демир, се висхитил од долгоногиот распон, зошто му се сторило дека тој иноверник е готов да загине за султанијата па го стасал и трчал со него барабар, воинствено ревејќи сѐ додека на чекор од нив не бапнала граната.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Салото под елекот закитен со тежок сребрен синџир му се бранувало од задоволство додека ја гледал толпата обземена од тапа љубопитност, пред секакво чудо и сите што му биле и што ветувале дека ќе му станат купувачи на басма, шајак и јамболии можеле да се восхитуваат и да му се чудат - коњот пиел вино од поило и по команда се исправил на задните нозе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мечката уште толку се восхити, ама нешто ја натера да се зачуди.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)