се (зам.) - влегува (гл.)

Но поголемиот број Македонци остануваа во Србија и бараа пат како ќе се може да се работи во полза на Македонија без да се влегува во отворен конфликт со Србите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом се влегува во Гетото, опфаќаат специјални чувства. Од многу причини.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Убаво изгледаш“, ми вели задоволна и ме поведува кон следната одаја, во која се влегува низ ниска, но дебела дабова врата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тоа беше мала капела со прекрасни икони на светци кои беа прикачени на зидот од спротива вратичката низ која се влегуваше во малата прострија.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Вратите на градот преку кои се влегуваше во балканска Европа и преку римскиот пат Виа Егнација, се стигнуваше преку Цариград до Индија, беа обраснати во бурјан.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Откритието дојде подоцна: касата беше голем божји суд без горен покрив, полесно можеше да се излезе отколку што се влегуваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Више секса него кекса“ беше неговата препорака, кога помислив дека и во таа област се влегува со рестрикција по климаксот, па се уплашив за себе и за сите други како мене... во години средни.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да те спаси чаршијата од твојата мака е поспособна од секое друго создание: таа е резе што ја замандалува портата на светот машки, свет во кој не се влегува ни со тропање и милост, ниту пак со ластегарка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
КЕВА: (Влегува и гледа низ прозорецот.) Уште не стасал куќата му онемилела. Дома не му се влегува.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
НАЦА: Е, да е Стојанка во куќава, и за нас би било арно. Уште две раце за работа.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога ќе се стигне на најгорното од тие скалила, се свртува лево, преку простран ходник се влегува во широка и длабока, сала, богато наситена со виделина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Со високи ѕидови и убава дрвена орнаментирана порта низ која се влегуваше во дворот, пред големата сино обоена куќа во едноставен француски стил на три спрата.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Беше вака: Пред нашиот стан, во којшто се влегува низ двојна врата, се поздравуваме со соседите додека Борко ја отклучува првата врата, па го врти врзопчето и со другиот клуч ја отвара и втората.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не се влегува во нов систем со стар авторитет, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе фатеа силни горештини не се дишеше: гореше и небото и земјата; воздухот трепереше како да е потпален; невечер ќебињата ги натопувавме со вода, ги кисневме, за да можеме да заспиеме; во бараката не се влегуваше; леглата ги копавме в земја, во поладни места, како дивина и ги покривавме дење со гранки за да не се вжештат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Лесно се влегуваше кај него, а тешко се излегуваше; кога ќе почнеа луѓето да си стануваат, ќе речеше „Чекајте уште една чаша за последната молитва...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
10. ОД ОВАА КОЖА НЕ СЕ ВЛЕГУВА ВО ДРУГА - така ќе е, веројатно, сѐ до часот смртен, нацртај си ги, затоа, своите девет круга и со Данте појди си од цртеж во цртеж...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Назад десно, двокрилна врата, а лево соба подигната во која се влегува по неколку скали.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Никола спомена болест што доаѓа кога човек ќе се најде под игли на темнолилав дожд среде планина, нешто што е и мраз на коските и срам на слабост во месото, но јас, како да не сфаќав за кого се говори, не прашав какво име има таа болест и која света трева ја извлекува со пот од болниот, ти велам: бев само сам, самјак, осаменик, се грчев под тежина и се сеќавав на жената што ме најаде или се обиде да го стори тоа пред да ѝ го видам грбот во отворената врата на собата во која се влегуваше преку чардак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во ноздрите ми се стврднуваше врел воздух.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ама, пусти живот, жив в гроб не се влегува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со многу среќа и многу вешто проникнувањето во мрежата на оваа светска тајна, можеш да се испресукаш низ “иглените уши“ преку кои се влегува во палатава.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но сите одбија да влезат внатре, зашто во градината околу куќата беше толку убаво и свежо, што никому не му се влегуваше во затворена соба.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ништо не ќе го вознемири толку споменот како допирот со добата во која не се влегува повторно Плачот нема сенка. Патеката нема сенка.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Колку молњи собира во скафандерот, има ли молњата душа и како се влегува во душата на молњата?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Чекори внимателно доктор Сашко Кедев како кога се влегува од една во друга празнина откако ќе се почувствува моќта на возвишеното.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Беше сигурно дека се влегуваше во голем ризик.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)