се (зам.) - вари (гл.)

Да се истреби пченица и ориз и да се кладе месото да се вари.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Утрото порано Митра веќе беше го обесила месарникот со вода на верушките за да ги измие ваганките, лажиците, тепциите и грнето во кое се вареше петелот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ти донесов и еден обичен компир – та дури од Македонија каде што сега садат норвешки сорти компири што се двојно поголеми од нашите а велат дека и полесно се варат и пореж се печат.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Рано утрото заедно со цедилото се вади од котелот, добро се истрива со дланките, се направува грутчиња, грутчиња, и пак заедно со цедилото, и потпржен со повеќе сало, се враќа во котелот, за да продолжи да се вари.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во Бугарија се вареле компоти од сливи, во Индија се собирал кокос.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Урна од таванот лански ореви, на огниште стави да се варат ошавки од круши и јаболки, некаде најде чинија летни јаболчиња, жолти и слатки.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Откако ќе вечераа, тој вредно ги пишуваше своите задачи покрај топлиот шпорет додека на него се вареа белите алишта во големо тенџере.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Еве Митрејца кладе костење да се варат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
За тоа време и Денко се врати, а на огнот меѓу двата шатора веќе се вареше пресното млеко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И после се крши и се вари со млеко.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На пирустија клала грне со грав, кромид и пиперка, полека да се вари.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
А ти, како си ти? - Ете, ја возам гнидата... - А ремените, чизмите, јајцето?...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А знаеш ли како се вари меко јајце? Обајцата се насмеаја гласно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во кафеаната спомна дека се варени и дека „откако ќе им додаде малку кромид и лимон ќе послужат како добра поткрепа за розето или мастиката. За жал пиво не држеле“.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ама, саках да ви кажам оти вашите жени ме држаа цела вечер на ќерамидите, а јас саках да им докажам, да видат оти од далеко чоек не може да се грее, а од далеко и месо не може да се вари.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еден ден му веле Насрадин-оџа на друзите деца шо училе при него: - Деца, да идете вије дома, по едно јајце да си земите од куќа! Отидоа, зедоа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сиктер од тука, нема пари! Ех, рекол, јас затова ве виках не вечера, не е, рекол, теле това - еж е ќо се вари горе.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
МАРКО КРАЛЕ И МУСА КЕСЕЏИЈА
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не знам дали знаете, ама ако не знаете ќе ви кажам дека вистинското турско кафе не се вари на оган и на пламен и ниту на плоча загревана со електрика, туку само на спуза.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Тоа значи: пченкарен гриз, се вари за пет минути и го јадеме со млеко.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Чекај ќе ти сварам ошавче, му велам, зошто цепев сливи, зошто правев сушеници, велам и одам, барам, клавам да се варат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Навечер го товараме магарето со пењушки и си одиме. - Со пењушки најдобро се вари грав и леќа, вели Велика, оти пењушката не гори, туку само го држи огнот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)