Логотетот изгледаше страшно. На искушение големо беше ставен од мудрите зборови на Филозофот, но се боеше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И се бојам. Не се бојам веќе од Него, од Бога не се бојам, оти Он сѐ виде; тој виде сѐ што сторив. Но се бојам од себеси.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Денеска тој му покажува како се бои веќе нацртана куќа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И има ли прошка кога чиниш зло само затоа што ти е страв од уцена гнасна, само затоа што за животот свој се боиш? Но: колку вреди твојот живот без правда да вршиш?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Од ништо веќе не се бојам, оти од кого може да се бои оној што вселената ја преместува потаму?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И затоа јас од него се плашев: се боев и двојно повеќе, оти не го сторив ни тоа дело; мастилото го истурив зад семинаријата, а нему му реков дека сум сторил како што ми заповедал.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И глас му се јавил, велејќи: „Не бој се, оти вистината е тука, во ковчежето, а од лицето на вистината не праведниот, туку оној што лаже треба да се бои“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)