се (зам.) - биде (гл.)

Токму во тоа е работата - да се биде иронично свесен за блесавата несовршеност на светот (и на самиот себе си), и едновремено, да се движи низ тој свет низ климаксот на мигот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тука бев можеби и посигурен”.  „Господ нека ни е на помош”, му рече во часот на разделбата.  „Мислам дека ќе одам на друго место”, му дошепна Готлиб гушнувајќи го за потивко да му дошепне: „Сега не е време да се биде дома”. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ќе те пуштат и тебе...“ - му рече Готлиб додека се слушаше отклучувањето на вратата од карцетот.  „Мислиш?“ „А што ќе си им тука?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Никако не треба да се биде едноставен. Вистински поет е оној што е способен „да ги поврзе најодалечените околности“. 12 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да се биде луд - тоа е слично на еден од оние кошмари во кои се обидувате да повикате за помош, а никаков глас не ви излегува од устата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој е делумно одбранбен („Ако сум мртов, никој не може да ме убие”); делумно е обид да се потврди поразителното чувство на вина кое ја измачува индивидуата (отсуство на правото да се биде жив).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Да се биде“ и кога „никој не ме гледа“ е местото на светотот прибежиште во кое поетот го „кове“ заговорот кон своите ненапишани песни.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Овој систем на градење на песната е во длабоката порака да се извлече ненапишаното, неизреченото, да се нанесе како белег врз кожата на Македонија: „да се биде“.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
вознесен Да се биде Само ден Занесен, Само миг Вознесен Та нека е И Последен. никој не ме гледа Никој не ме гледа А јас тлеам Никој не ме слуша А јас пеам Пеам. те нема Те нема?
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Во секој случај е идиотски да се објави смртта на уметноста, а притоа да се биде и во историска и во практична- животна смисла сведок на уметничката ревитализација, и од трендовско- стилски аспект, и од аспект на самите уметници кои своите дела најпрво ги акцептираат како уметнички надгробни споменици, а подоцна како капитални дела на „новата“ уметност - феникси на новиот живот на уметноста...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
МЕНУВАЊЕ НА ВОЛЈИТЕ (извадок) На секој начин, подобро е да се биде надгледуван од некој друг отколку да се надгледуваш себеси.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Салиери не е ниска душа: потребна е гордост, не за да му се биде љубоморен на Моцарт, туку за да се предизвика и да се праша Господ: без да се залажуваме, зошто не сум Моцарт?
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не верував дека може да се биде толку горделив поради мирисот на крвта и плачот на вдовиците.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Од тоа, да се биде најдоверлив Максимов човек, се нема никаква полза, само повеќе работа и повеќе грижи од другите, но не знае што ќе си стори и не знае што ќе стори друго, засигурно ќе го отепа Хаџи Ташку, ако му рече Максим дека се покажал недостоен и затоа го откажува од старешинството.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Денот беше топол. И беше големо задоволство да се биде надвор.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Судејќи според изразот на лицето, тој беше интелектуалец, иако, од друга страна, требаше да се биде внимателен поради густата брада што оддалеку потсетуваше на иње и очигледно беше одвратна за допирање како тркалото за острење.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кое литературно братство на светот може да се пофали со вакво антикомунистичко педигре? Треба да се биде горд!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Беше тоа типичен претставник на својата епоха: носеше зимски капут од чоја, необично долг и широк, темносин шешир од филц со спуштен обод, широки пантолони со високи манжетни и светли плитки чевли, воочливо слични на ортопедски; околу вратот поради некоја причина му висеше кинески пешкир.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На нашата гордост и немаше крај, кога од прва рака ја дознавме, ексклузивната вест, дека токму во Француска 7 е подготвен и реализиран планот за распад на Источниот Блок.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Книгава, како и мојот предмет, се вика Како да се биде геј затоа што таа фраза ги именува темата, појавата и проблемот што сакам да ги испитам и да ги разберам – имено, токму претставата дека постои правилен начин да се биде геј, дека машката хомосексуалност не е само сексуална туку и културна практика, дека постои врска помеѓу сексуалноста и општествената или естетската форма.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште и ми предлага да му кажам на Извршниот одбор на Катедрата за англиски јазик, за да има рамнотежа, да стави во програмата друг предмет со назив „Како да се биде бездушен конзервативец“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Би изгледало дека да се биде геј подразбира цел став и цел состав од вредности, цела културна устроеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поточно, ќе разгледаме низа културни творби и активности што, се чини, имаат важна улога во учењето како да се биде геј: холивудските филмови, оперите, бродвејските мјузикли и други класични и популарни музички дела, како и кампот, обожавањето диви, дрегот, културата на мускулестост, стилот, модата и внатрешното уредување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се работеше за додипломски предмет на Катедрата за англиски јазик кој штотуку го имав осмислено, со назив „Како да се биде геј: машката хомосексуалност и иницијацијата.“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оттука е и онаа позната претстава дека постои вистински начин да се биде геј. ‌Наместо начисто да ја отфрлам оваа баснословна идеја, повеќе би сакал да разберам што значи таа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Која е таа основа врз која се одредува вистинскиот начин или врз која се одредуваат вистинските начини да се биде геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што точно лежи во разните дефиниции или замисли и идеали за прашањето како да се биде геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Какви улоги имаат таквите дела кога се учи како да се биде геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А не знаев ни дека, во речиси истиот миг, на страницата на Нешнал ривју, едно конзервативно списание за политички коментари, основано од Вилијам Ф. Бакли Помладиот, во рубриката Телеграми објавиле напис со наслов „Како да се биде геј – I“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Слободата што не можеш да ја уживаш не е никаква слобода. ‌И така, иако немаше да бидам помалку задоволен да го снемаше насловот „Како да се биде геј“ од каталогот со предмети, наместо да бидеме во центарот на вниманието и, иако многу сакав да ги поштедам колегите од трудот и од маката да ми го правдаат предметот, немаше само поради тоа да го преименувам предметот и да престанам да го предавам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј- идентитетот е никакво средство со кое би се доловило какво е чувството да се биде геј, затоа што не успева да го преведе во изразен облик целиот опсег и спектар на геј- желбата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Впрочем никогаш не се чита директно. Знам дека секогаш се чита од шеми и посредувања, значи ни јас не заповедам мене да ме читаат со некакви пренесувања во интуитивни екстази, но барам да се биде повнимателен при посредувањата, покритичен при преведувањата и при заобиколните контексти кои често се мошне оддалечени од моите. 60 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Некакво искуство кое би ги поддржало ваквите стремежи во (македонската) политичка и културна традиција, не постои, што значи дека секој кој ги смета за свои во денешна (Македонија) мора да биде незаконско дете на сеприсутната национална традиција, значи бастард. okno.mk | Margina #32-33 [1996]
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бидејќи, за систематично да се поткрепува културата на контрадикции, за едно отворено свртување кон феноменот на масовната култура, за константно да се испитува привилегираната позиција на интелектуалецот, и за да се поддржат демократските промени, мора да се биде изрод, бастард.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во светите текстови лудилото е казна ако не се биде послушен на Господа: „Господ ќе те удри со беснило, со слепило и со лудило“ – таква е казната според „Стариот Завет“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во „Новиот Завет“ лудилото е претставено како опседнатост со зли сили кои треба да бидат истерани од оној кого го запоседнале.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Хорацио Цвикало, средовечниот актер, за кого дилемата „да се биде или да не се биде“ е постојано провокативна, било да се работи за Шекспиров монолог на театарската премиера или за „приказна од животот“, која ја реанимира над кафеанската маса, заклучува: - И што велиш, мил мој?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ооооооооооууууууууууууу... Плачеше од тоа што ниеднаш не можел ни да помисли дека е возможно да им се биде и волку близок: ним.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Речиси почнувам да заборавам дека може да се живее единствено од трудот на своите две раце и да се биде мирен и задоволен. Јас сега заборавив што е тоа мир и задоволство.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа и задоволни, онака како што се може да се биде задоволен по некоја ужасна смрт, на која ѝ претходела уште поужасна болест, од тоа што веќе нема да го гледаат Големиот Ристана како го влече својот плач по нивните темели со раскрвавените палци на нозете.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И го зафати неперодолива желба пак да потоне таму каде што е сосема инакво и убаво да се биде.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ја претчувствувале главата пред жртвеникот на прегладнетоста: пред пенливи ноздри виси побелен јазик и се допира до нејака тревка; тоа е преживарска смеа над човечка алчност - лапајте и цицајте крвца, еднаш билјето со корен ќе ја смукаат и вашата крвца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јован Стојче-Столетников и Симон Наконтик го разгорувале огнот. Се намалувале, можело да се биде и помал виновник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа што зависиме од една особена традиција и што сме обликувани со нашата национална припадност е факт пред кој отсега не може да се биде слеп, но тоа ни во еден случај не може да стане вредност за себе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Неверојатноста е во идејата да се биде компатибилно дипломатски потпрен на барањата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тренингот - да се биде во состојба, кога си најблиску до целта, таа одново и одново да се оддалечува - служеше за сета животна неволја да се прифати без посериозни проблеми и пореметувања.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во спојувањето на сонот и јавето во спонтана дремка на парче сунѓересто легло, заѕвони ново сознание за старата мачно изгаснувана желба - да се биде како другите.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Да можеше човек уште од првиот час да се привикне на такво нешто: едноставно требаше да се биде само малку глуп и лицемерен, тогаш сигурно полесно ќе дојдеше до подобра карактеристика и сѐ што следуваше со тоа парче хартија.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Зарем највисоката човечка одговорност да се биде човек, а не животно, овде исчезнала?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Лошо е да се биде во таква состојба, застрашувачки; но бесмислено е поради тоа сентиментално да се ламентира, тоа тогаш би била чевларска фраза; треба да се каже дека би требало да се биде пливач ако човек се осмели да тргне надвор од таквиот оркан на времето, или, ако човек е невротичен, треба да се тргне кон некое идилично столетие...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Прекрасно е да се биди во тој свет, таму, позади, кај манекените и моделите, во подготовките и претворањето на идеите во опиплива реалност.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Според Емил Сјоран да се мине од волјата да се биде прв во државата до состојбата да се биде последен, значи да се мине низ мутација на гордоста, да се замени динамичната со статичната лудост.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Необична симетрија! За да се стане човек на политиката, односно да се има тирански предиспозиции, бездруго е потребен некаква ментална попреченост, а и за да се престане тоа да се биде потреба е друга попреченост: зарем не се работи, во суштина, за делириум на величина?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да се биде амбасадор значеше да се биде највисок преставник во туѓина на овој конгломерат од народи и народности, значеше навидум да се прифати уште на почетокот една невозможна мисија, уште повеќе невозможна, ако си припадник на народностите, а најпосебно на албанската народност!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Станав дипломат со дипломи. Но требаше да се биде вистинскиот дипломат како Татко во преживувањето, во фугата на балканскиот егзил, во постојаното потврдување, во вечното прилагодување, во неизвесната одбрана на животот, спасител на семејството.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Постоеше објективниот страв да не се биде достоен на мисијата, особено во деликатните зони, па по првите гафови да се излезе од дипломатската орбита, која беше вешто командувана од Централата, самото Министерство за надворешни работи.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа е воедно и можноста да се биде вечен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не беше препорачливо да се биде виден дури ни во близината на такви луѓе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Освен тоа, за да се биде делотворен, било неопходно да се биде способен за учење од минатото, што значи да се има колку-толку точна претстава за тоа што се случило во минатото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И оди тој И сега чекорот негов ги гази трњето патот на сонцето што го замрачува Пат од бигорот на осамата до осамата на зборот светот што го мисли и плоди И тие што чекаат среде гороцвеќе и птици Гласот му го препознаваат веќе што огрева во песната на неменливата радост Чекори и не се обѕира тој Сам да се биде и пак со сите истата ѕвезда на надежта што ги води По зорницата тој оди во несоницата на песната што наближува
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
1. Број: дел и целост Од еден до девет извишен е бројот твој, Господе нулата – граничен појас самооплодувачка матка Аин, арлекин искушение да се биде глобоко безобличје околу твоето мерливо про-странство околу вртливата одора - сонцогледната облост.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Само што ќе го наслушнете внатрешниот Глас алхемијата на домот веднаш тргнувате ни риби, ни змии на далечен пат, само вам знајниот Млечен пат од слатки и солени води на деноноќни бесони патешествија во кои го составувате едниот крај на светот со другиот па повеќе не е јасно дали егзилот е траума или радост на преселбите да се биде и таму, и ваму од светот да се направи меѓусвет секогаш да недостасува нешто суштествено од едно и едно да се направат три носталгијата да биде дискретна смисла на опстанокот која ревидира сѐ и повторно ги дефинира и селидбите, и враќањата и татковината, и туѓината!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Некој е вишок тензијата е последица од премногу сакање ниски страсти, совпаѓања а предметот на желбата еден и неделив мистичниот копнеж по неделивоста нѐ поврзува да учествуваме во с-подвижната драма на свеста (coitus interruptus) во одложувањето на кулминацијата секој од нас цел го сака цела ја сака колку повеќе ја одлагаме драмата толку повеќе е тука приклештена габаритно еуфорично распиштолена по меките, лимфни, срамни и кршливи пасажи на твојата, мојата или на неговата психа, навидум силна налик на лунатик хистеричен порив да се биде роден да се осети на свој грб животот сѐ недостатен, сѐ пожелуван сѐ отповеќе, сѐ отпосле сѐ притеснет испустен или пренаселен сѐ загрозен, заплашен, изнемоштен од перипетии, пресврти и стресови од иселеништва, делби и егзили сѐ лишен од разврски создава лажна, мелодраматична слика - нема друг и никој не е сам - - целоста е устрем обичен, а врховен!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Навика да се биде во полумрак! Дволичност - малограѓанска мера за видливост! Во прашање ли е аголот на толкувањето?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Да се биде сам со неа која е тука некаде но сѐ уште неартикулирана барем од овој агол од кајшто јас гледам веќе тропка по прозорците веќе грепка во очите !
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Вљубеноста не е причина да се биде неразумен - го исмеваше Б.С.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Моќта кон метаморфозата – да се биде насилен, дрзок потоа без напор ранлив, кревок – во музиката е вродена и поради тоа, што таа, во сета своја валентност, останува женствена, нејзините визии сонувани.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Денес, кога луѓето ја изгубија својата сенка, итна е потребата да се биде следен од некого, денес кога секој ги покрива своите сопствени траги, итна е потребата некој да ви навлезе во трагата, дури и ако со тоа ја брише и прави вие да исчезнете; тоа е конспиративен начин на исчезнување, тука се игра некој симболичен облик на обврска, еден таинствен облик на врзување и разврзување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Луѓето чувствуваат немир, незадоволство, страдање зошто се исплашени од префинетата искреност. - „Толку ли е тешко да се биде искрен?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се однесуваат нечесно кон себе си и поради тоа неможат да им дадат значење на некои од суштинските работи кои ќе му дадат вредност на нивниот емоционален живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- А тие, булкиотите, погани луѓе! Се зборува дека тие таму, во Булкес, учеле како да се биде командант, а најмногу како да се биде комесар и.. И кодош...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајката, ама нестрплив човек... Чекај! Чекај! Ќе дојди, па дури тогаш ќе разбереш!.... - Така е, другари, треба да се биде стрплив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Па и како е можно да се биде со некој што се дуе, што сака сите да му се поклонуваат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
ЕЛЕНА: Знам дека е незгодно да се биде сиромашен.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Познати се сите причини кои Duchamp ги наведуваше во разни прилики како оправдување на фактот дека Невестата „дефинитивно не е довршена”, како и пледоајето pro domo, какви често држеше, за нужноста да се биде мрзелив и безгрижен.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во Скопје тогаш навистина имаше осумдесет еснафи и уште повеќе занаети, и секој еснаф си имаше своја зграда со одаи, разни помошници на занаетчиите, и свој писар наречен граматик си имаше, и сите еснафи заедно си имаа еден заеднички ќаја, но да се биде писар-граматик, иако само на папуџискиот еснаф, не беше мала работа и мала чест.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)