се (зам.) - бега (гл.)

Нема чаре, од страот се бега, од страмот не се бега. Па кога дал господ, оти да се стегам пред луѓето?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ех, бе, Кико, ич не ме прашувај и мене како се бега од историјата и како се прави помфри од норвешка сорта компири во рестораните на „Мек Доналдс“ среде Москва додека изгладнетата филхармонија на врапците се подготвува да ти го отсвири Вториот концерт на Рахмањинов.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Можеш да бегаш каде што ќе помислиш и со кого ќе посакаш, ама од судбината или од пишаното - нема. Затоа народниот гениј рекол: „Од пишаното не се бега“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сепак, од сопствените желби не се бега.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се наоѓаа среде некој татнеж од кој не се бега.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Не треба и штуро е да се бега од она што треба да се случи и ќе се случи зашто тоа е потребно и чесно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ми се бега некаде, барам во друга земја да ме префрлат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ним сега им е неминовно да имаат пред себе една длабоко разгазена дира, по која може многу полесно да се продолжи да се бега.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Набргу во таа негова увиснатост почна да се раѓа и една своеглава непослушност на неговото тело, која не можеше да му помине незабележана ни во нејзиниот зародиш и од која сега можеше сѐ потешко да се бега.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Каде така, Лоте, кај брзаш?” го прашуваа луѓето. Тој како да имаше олово на усните, тешко ги помрднуваше: „Се враќам во гробот свој од кој не се бега...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не сакаше да биде бездомник. Не може вечно да се бега... ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- - ТАКА НИ БИЛО ПИШАНО! И ОД ТОА НЕ СЕ БЕГАЛО!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Судбина: да се припокрие со земја убиениот, да се прослови над дрвен крст молитва и да се бега од местото пред ноќни призраци и пред дневна, утрешна потера што можела да дојде за нови свои и нивни умирања. Судбина и гробови - нивни, туѓи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А јас ќе појдам уште еднаш да ги пребројам мртвите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од таквите, велеле, се бега и по неврвици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Селаните му го заборавиле зографското мајсторство и без сожалување го гледале како ги влече нозете со мувлосан студ во исчанчените колкови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Значи селото се местело на три локации, и секојпат или некое било меѓу првата и втората локација или некој трап, важно не се бегало далеку, се останувало во еден синор.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Што мора да се случи, ќе се случи! Од пишаното никогаш не се бега.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ноќта козарот мислел, премислувал што да прави? Дали се бега од пишаното? Не се бега!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се преминуваа границите преку високите планини, се бегаше дење и ноќе, со последните сили и надеж.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Така ни било пишано. А од пишаното не се бегало…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се бегаше, само се бегаше, од своите, од себе си, се бегаше без оглед каде ќе се стигнеше, само да се избега од родната земја…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И вие, сега, си заминувате. Така било пишано! А, од пишаното, кај се бегало!”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Бегството беше бесмислено. Не се бегаше од семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Па зошто тогаш да се бега од неа или да ѝ се препушти на временската дистанца да ја исфилтрира во песна.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
- Од смртта не се бега, синко. Само те молам пред да ме закопате, да проверите дали сум наполно мртов.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ама од болест не се бега, вели, и од смртта не се бега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)