Традиционалната машка геј-култура – со оние нејзини женски икони, со дречливион кемп-стил, со поделбата на кралици и трејдови, со нејзините поларизирани родови улоги, со нејзините хиерархии, со здробените романтични желби, со нејзинана сентименталност, со нејзината самосожаливост и со предлабокиот очај околу можноста да се најде трајна љубов – сето тоа изгледаше не само старинско и престарено туку и одбивно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А кај може да се спие кога во главата ти седат белите нозе на Родна и оние нејзини полни и подзавртени цицки што како збудалени животинчиња чиниш се ловат под веленцето.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)