Добро е што овие глупости не ги слушаш. Којзнае што ќе си помислеше. А можеби и ништо немаше да си помислиш.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
При последната посета на Даскалов во разговорот беа присутни сите овие глупости.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)