ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Толку ја запизми оваа жена, дури на патот не сакаше да ја сретне.

- Опа! - помисли Томо. - Оваа жена сигурно ја знае и помалата љубов на Рада.

Се сети на првата средба со оваа жена, тогаш ја поистовети со змија.

На дното на секоја испиена чаша го гледаше својот изопачен лик, кога онака распојасан го газеше достоинството на оваа жена.

На оваа убавица со години сум мислел, сум се мачел да ѝ пријдам, поради мислата на неа толку пати не сум можел да легнам со жена ми и одеднаш, сега кога таа ми се предаде, кога имав чувство дека пречекорувам во пределите на рајот и чистата среќа, дури и помислував како ќе се разведам за да се земам со оваа жена, јас одеднаш почуствував несовладлива желба за сексуален однос со мојата жена која, еве, на очиглед ме изневерува со радијаторот, како што тоа буквално може да се каже.

- А ти мислиш дека човеков е сега дојден, - ми вели таа мене ставајќи ми на знаење дека роговите сум си ги имал на главата цело време додека поради верност сум се воздржувал да згрешам со оваа жена која со толкава љубов ми се подава.

Во нејзниот тон авторот како да почувствува болка во којашто оваа женичка го живееше животот.

Тодора длабоко зеде воздух: „Може ќе си речеш, оче, каква ли е оваа жена.

Сите останаа без збор, а Турците си рекоа алал за оваа жена, која иако не беше Турчинка, знаеше да се стави на правото место.

На Хелвиг му беше јасно дека во овие нови околности во неговиот живот, заради оваа жена со која веќе живее заедно, не би можел сам, без нејзина согласност, да одлучи да го бара детето.

Тукма Пелагија подзапре, ги погледна редум Роса, Деспина, својата слика во Пеличка, па мајката Перса и од неа се одзатна еден страдалнички глас Мила тетко Персо, мила мајко Персо, оваа жена е за пример како треба да се чекори во животот!

Перса не се ни обидуваше да ги забришува своите солзи. Силно ја трогна страдањето на оваа жена.

Гледав во неа, и таа гледаше во мене; молчевме.

И сега гледав во оваа Амалија која немаше ништо заедничко со онаа Амалија, немоќта на оваа жена која умираше ме потсетуваше на мојата некогашна немоќ, а јас не сакав, или не можев, во себе да го разбудам ѕверството кое во себе некогаш го имаше таа и со кое ме тераше да тонам сѐ подлабоко и подлабоко, ѕверството со кое – ако го разбудев во себе - навистина ќе бев нејзина ќерка не само по крв, ѕверството кое требаше да ја натера да страда заради сопственото ѕверство, моето ѕверство кое требаше да ужива во нејзиното очајно каење.

А потоа пак се запали светлото над тажната трпеза на која еден татко, зашеметен од болка, ги набљудуваше вомјазените лица на трите деца коишто не се осмелуваа да погледнат накај вратата низ која мајката влегуваше секоја вечер, носејќи чинија што испарува.

Љубовната страст, незнајна дотогаш, диво пламна во срцето на овој човек кој со години беше надвор од животот, па и оваа жена ја оттргна од домот и ја понесе како водовртеж.

Што ли изнаприкажале за него двете жени кои го примија под својот покрив, да поттикнат толкава љубопитност кај оваа жена за него?

Оттогаш Тулио Бути во сопчето веќе не чекаше да се запали светлото во спротивниот дом.

„Не е в ред?“ ја гледаше оваа жена и, да, беше тоа неговата жена, беше тоа некој нему познат, и ова е нивниот дом со висок таван и изветвени тапети.