Бар Олтар и стаклен иконостас од каде севишниот нѐ прска со света вода.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Го собира гласот во устата, ко вода во дулец го собира и нѐ прска, мораш да си го покриваш лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жените со малите дечки и нив ги одделија, а тие жените, што беа во бело облечени, по секаде почнаа да нѐ прскаат со една бела прашина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)