нѐ (зам.) - прогласи (гл.)

Во очекување на телото На бледата копија на идејата Поетите се едноставни: “Доброволно му се препуштаме на сонот Што нѐ прогласи за гласници На јавето”.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Господата Матов и Татарчев доаѓаат и покрај нас се препорачуваат за благоразумни, а нас нѐ прогласуваат за крајни и со тоа надуено нѐ отстрануваат божем како меродавни фактори во тие борби и се поставуваат себеси за такви фактори.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)