И Мирче поетот не само што ги исполнуваше сите нејзини желби туку стигнуваше и по двапати дневно да нѐ посети, па дури и да отседи доволно долго за да ни прочита и некоја песна од современата југословенска поезија.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ако не му требат, нека ги тргат на страна, па да дојдите да нѐ посетите тука, Филаделфија.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Можеби се налути; последниот пат кога нѐ посети не бев многу мазна со Симона, но за жал и со него.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Затоа и ми беше пријатен тој негов Русин, тој генерал, кој никогаш не нѐ посети иако татко ти постојано најавуваше дека сигурно ќе го доведе на оној негов боршч што го спомнуваше толку често, па јас напати и мирисот му го сеќавав.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Првпат за Нова година немавме дома елка. а кога другарките на Билјана дојдоа да нѐ посетат, зачудено извикаа: - Леле!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Вистина ти велам. Ете, од сите луѓе помеѓу Козаците и Русите за тој генерал Јенков најмалку имав слушнато, а сепак ми беше многу драг.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„О, госпоѓата на нашиот Генерал дошла да нѐ посети“, вели тој откако ја забележа Трајчеица и некако загадочно се осмевнува, како да ја насетува миризбата на разговорот што до предмалку шеташе помеѓу нас двете, а потоа пријде, се поздрави; Што има ново кај вас, прашува, ну, как паживаете, как здаровје, жизн, постапува сѐ по моите упатствата, како оној зет кога требало да ги посети тестот и бабата во другото село па жената го подучила како да се однесува.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)