Затоа Бомарцо и понатаму нѐ опчинува: таму подлогата не е хартијата или платното, туку непосредно на самата природа & се наметнува анаморфотичката лудачка кошула, односно од неа, со помош на церебрални конструкции - како што тоа привлечно го покажува цртежот од студијата на одеци на А.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
А волшебно е да се патува низ неа како низ едно примитивно општество на утрешнината, сложено, измешано во неизмерен промискуитет, општество на свирепи ритуали, но полни со убавина во својата површна разноликост, општество на една тотална метасоцијалност со непредвидливи последици чијашто пак неизбежност нѐ опчинува, но општество без минато низ кое би се одразило, и коешто оттаму суштински е примитивно...
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)