Големите заработувачки на пазарот за индивидуалните потрошувачи нѐ обземаат.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сепак, тоа неочекувано и мигновено пресретнување на нашите погледи, ја отвори приказната за „НиЕ“, но не како предмет, како досие, и не за ние на кое никогаш не инсистиравме како на заменка на она што заеднички го работевме, туку за ние што произлегуваше од таа работа и кое, очигледно, остануваше и натаму да трае во нас двајцата и покрај тоа што, според моето првично и не докрај оформено сознание по пресретнувањето на нашите погледи, нѐ обземаше чувство на длабока вина.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Значи нѐ обзема есента а под моите прсти лисјето на времето лета како лисјето во градината.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)