нѐ (зам.) - нема (гл.)

Е сега: ако нѐ нема, како тогаш зборуваме?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не дека нѐ нема на начин на којшто можеби нема НЛО или Господ Бог, туку апла нѐ нема!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
А дури и кога би имала име - не се важи тоа, бидејќи нас нѐ нема.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Ние сме сечила остри што искрат во векот наш студен, Пијан ренгишпил на кој, наверојатно, одамна нѐ нема.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Ајде, совземи се и да прошетаме уште малку и да се прибираме, оти ако татко види дека нѐ нема, тешко си го нам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Па ти кажав, ќе си ги собереме парталите и да нѐ нема. - Веднаш? - Истиов час.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„И да се вратите, нас веќе ќе нѐ нема.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој молчеше. Потоа реков: „Јас немам право да го барам тоа, но сепак – кој сѐ е на списокот со твои блиски луѓе кои треба да ги спасиш?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некој беше пресудил да нѐ нема, и кон нас се однесуваа токму така, како под такво нарежденије Васј!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога видела дека нѐ нема, почнала да гледа по бунарите да не сме паднале.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Италија се готвеше да ја проголта Албанија! Да нѐ нема!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)