Времето допрва може да покаже дека биле во право.
Имам добри преседани за таков убав светоглед.
Се прашувале луѓето, на пример, дали Невидливиот човек од Ралф Елисон, Друга земја од Џејмс Болдвин или Да се убие птицата подбивница ќе им станат неразбирливи или безначајни ако дојде време кога во американското општество расата веќе нема да биде општествено обележана (претседателствувањето на Барак Обама, за волја на вистината, во мигов ја прави таквата можност понезамислива отколку замислива).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Она што било фалична анализа на нашата сегашност можеби ќе излезе точно предвидување на нашата иднина.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Човек кој се плаши и со рака да го допре она што би можело да нѐ насмее. Зар грешам?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Можеби иде денот кога некои поповолни општествени услови ќе им ги оправдаат тврдењата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нашето шоу често е навистина смешно.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Секој сериозен обид да се одговорат прашањава би нѐ одвел далеку зад границите на тукашнава студија.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како што знае да нѐ насмее и пософистицираната, така знае да нѐ насмее и најгадната шега.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Слично така, дали хуморот на Лени Брус и на Вуди Ален ќе ја загуби моќта да нѐ насмее кога Евреите сосема ќе се асимилираат, ако се асимилираат?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)