нѐ (зам.) - нарече (гл.)

Но Турците со тоа што нѐ нарекоа нас: рајати и ѓаури, гледаа на нас како на луѓе не од извесна народност, а што се во а извесен однос спрема нив, господарите и правоверните.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога ќе се налутеа на нас и ќе нѐ наречеа тврдоглави Бугари, ние пак ќе речевме: Е па така си е: вистина, христијани сме, ама не сме образовани како Грците!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Поради тоа би можеле да нѐ наречат идеалисти, макар што некои велат дека сум бил роден анархист.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Бого Словени! Богословено! Во сите овие зборчиња, нанижани на една тајна вековна низа, се проткајува една нишка, еден одговор на вековното прашање: Зошто нѐ нарекуваат словени? ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Нѐ нарекоа југословенска агентура во редовите на НОФ, АФЖ и НОМС.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ирвин Велш нѐ нарече „хемиска генерација“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дрогата се викаше Екстази; сега, дванаесет години подоцна таа ја трансформира младешката култура до мера невидена уште од шеесеттите, кога канабисот почна масовно да се употребува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уметникот е оној кој предизвикува проблеми.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Жилберт&Џорџ: Ние бевме многу невини. Луѓето почнаа да нѐ нарекуваат дендии, но едноставно од очај.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не знам зошто му е нему потребно да нема дистанца, ама нам ни е пријатно – кога некој од нас му е лут може и да му се развика, да го навредува, а доктор Гете не нѐ казнува за тоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Доктор Гете вели дека, ако лудилото го нарекува психоза, ако нас лудите нѐ нарекува пациенти, ако лудницава ја нарекува психијатриска клиника, ако нашите лудости и глупости ги нарекува симптоми, тогаш ќе се создаде дистанца меѓу него и нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој пред некој си прчко Џеронимо нѐ нарече клинци и нема зошто да зборуваме за него.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)