нѐ (зам.) - замоли (гл.)

Загрижен, тој нѐ замолува да си одиме. 6.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Човечкост.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Стар декор кој не се користи како старудија, туку со барање да се оживее, но не како порано, туку, кутриот, на нов начин.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Скоро ќе пристигнат и дождовите и ќе нѐ замолат да ги засолниме под нашата кожа.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ина покажуваше кон нас, и аѓутантот, постар господин во црн костум со бордо пеперутка и со бела коса, дојде и на лош српски јазик нѐ замоли да си одиме.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во една од тие среди Берта се симна во собата на Сара и нѐ замоли да се качиме во нејзиниот салон, за да го запознаеме сликарот кој треба да изработи портрети на нивното семејство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Уште кога го видов, неговото лице ми се стори познато, а кога почна да раскажува за себе, јас се сетив – четири години пред тоа јас седев до него на приемниот испит во Уметничкото училиште.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Господинот Контра Банда(ш) нѐ замоли сите евентуални соработници на „Мрак“ да се обидат да го контактираат преку нас, „Маргина“ (Темплум).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)