Добро имате, ама нас, Македонците во Голо Брдо нѐ заборавивте. Нѐ оставивте на Бугарите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„И нас нѐ заборави!“ - извикаа куцата Маза, коњчето, топките и коцките.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Да не нѐ заборави, сега, кога ми го нема стопанот...
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Јас не знам што е оваа работа, што нѐ заборави детево!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Господ пак нѐ заборави. Од никаде да ни се одѕвие, да ни ги сослуша молитвите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тие ја заборавиле таа војна и тоа време, и нас нѐ заборавиле.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Од лево и од десно, од напред и од назад, се здадоа гласови Каде стигнуваат другите што се обесуваат на возовите како црни мадиња? или нас сакате да нѐ заборавите тука? да нѐ оставите со ветриштата и виулиците, со дождовите и со жештините? да нѐ оставите да нѐ смукне оваа проклета рамница како да сме изгниени мушмули?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)