нѐ (зам.) - доведе (гл.)

Во ателјето, на објекти, големите врати се затворени, а ние се наоѓаме долу, во рудникот за јаглен: не знаеме какво е времето надвор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа нѐ доведува до една друга тема.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А тоа е многу тешко да се постигне.” 142 Margina #22 [1995] | okno.mk Чамец за спасување (Lifeboat), 1944г.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ова нѐ доведува до фактот дека сите негативни личности не се црни ниту пак хероите се бели.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Испитувањето на Манделброовото okno.mk | Margina #26-28 [1995] 98 множество нѐ доведе до многу претпоставки, коишто беше лесно да се постават, но тешко да се докажат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Гледаш, остатоците од мозаиците, оној ѕид покрај кој сега копаме, ќе нѐ доведат до нешто значајно...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Патчево ќе нѐ доведе до Чукарот - рече Бојан. - Таму ќе одмориме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но кои се упатствата (ако постои прирачник) Што треба да нѐ доведат до палатата на среќата?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Во секој случај веројатно и не помислуваш дека со овие објаснувања се обидувам да ги одредам причините што ме спречуваа утрово да побрзам за да те погледнам в очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш и Даскалов ме предупреди дека размислите можат да нѐ доведат на лизгава патека.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа, терминот „проблем“ беше употребуван како да има унифицирана дефиниција, т.е., „чист проблем“. 30 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова е во ред бидејќи тоа е начинот на кој зборот обично се користи, но тоа може и да нѐ доведе до забуна.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Помладите од шеесет години работат по дванаесет часа дневно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
До зимата ова било гратче, потоа ги иселиле луѓето кои живееле тука, за да нѐ доведат нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оптоварено е со сите за пишувањето најпогубни особини: здодевност, конфузност, историско незнаење и авангардистичко пренемагање. Карактеристична е и псевдоезотериската арабеска. okno.mk 221
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
(...) Овој екскурс кој нѐ доведе до „доживеаното средиште на маниризмот како соодветно за проблематиката на модерниот човек” беше неизбежен, бидејќи ни даде нови елементи за разликување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ќе нагаѓаме на што ќе излезат, на што ќе нѐ доведат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секако дека во онаа заедничка констатација оти стилот на Чинго е близок до „говорниот јазик“, согледана во редица критички и есеистички текстови за прозата на Чинго, се кријат можности за натамошни појаснувања и аргументирања кои, можеби, ќе нѐ доведат поблиску до самата суштина на прозата на овој автор.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А „културните“ будали што нѐ доведоа до таму и понатаму го опседнуваат бедното министерство и се жалат на суровите времиња кои немаат разбирање за нивната ступидна „култура“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сегашната топикалност на Бојсовсата скулптура нѐ доведува до сегашноста преку неговата идеја за социјална скулптура.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Денешната уметност веќе нема што да каже.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Некои од делата кои беа во Oliverstone, сега се инсталирани во Kunsthaus на начин на кој Бојс го сакаше тоа во Rivoli.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- „Што нѐ доведе во оваа состојба во која сега се наоѓаме?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој црвено-црн конец зад нас да го пуштиме, на овој камен- карпа или на тоа дрводаб да го врзиме и по него, како што слепиот, удирајќи со стап наоѓа пат, така и ние, држејќи се за конецот да си се вратиме по патот што ќе нѐ доведе до изворот на нашето откорнување ...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ме лути тоа кога други луѓе се потпишуваат со моето име на сликите. DD ПТ: Што мислите за тоа? DD ЕВ: Ме нервира потписот со мое име, инаку за другото не ми е гајле. DD ПТ: Целата оваа епидемија на присвојување нѐ доведува до прашањето за тоа кој е одговорен за уметноста.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ми го наметнува својот заклучок и повеќе би сакал да бидам овца, што не сум, отколку некое музичко дело да ми го наметнува своето правило.  К: А што ќе правиме тогаш ако некој ни го наметнува тој начин, ако тоа нѐ доведе до револуција, тоа наметнување?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Неговата Аргентина останува место на соништа. Борхесовиот ум тука е најстварното нешто.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џорџ штајнер, исто така, нѐ потсетува дека “Борхес е кустос во душата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој никако не нѐ доведува во близок допир со сопствената земја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Изградил еден анти-свет, совршен и кохерентен простор во кој неговиот ум може да измислува колку што сака...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кај нѐ доведоа, господе, вели Оливера Поточка и се држи за Манол Форевски, се закрепува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)