нѐ (зам.) - види (гл.)

Мајка ми нѐ пречека, смирена, на порти кога нѐ виде сите заедно, со сите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Паметам еднаш кога поминаа во селото и дојдоа дома да нѐ видат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тука може некој да нѐ види и да нѐ поткаже“, рече Љупчо. „Тука нема лезет.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ташко брзаница дотрчуваше, колку да нѐ види и да ни каже како е сестричката.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ајде, ќе седнеме онаму, во грмушките и спокојно ќе уживаме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Гледај!“ од џебот извлече кутија цигари и запалка. „Кент!?“ извикавме сите изненадени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А од баџата ако нѐ виде свети Јован? — му се плачеше Митра на Толета во рацете кога веќе си лежеа спружени на постелката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толку ли сме лоши, толку ли сме грди, ослепаго, та неќиш да нѐ видиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе ја издупчат агите и ќе нѐ видат, — се притапка Јован и ја кладе и тој својата манлихера на една од дупките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакаат, браќа, да нѐ видат сете нас така слободни како шо го гледаат слободен тој народ тамо — Да се живи, ако има такви луѓе — му се испушти од устите скоро на целиот куп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога нѐ виде сите собрани, го доби стариот израз на благост и на милина.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
„Ова е казна,” рече, и ги згрчи прстите во тупаници, полека поткревајќи ги кон главата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само ти треба да нѐ видиш.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Е, со таквиот изум би ја покриле Европа и она што не можеме ние да го видиме, се разбира дека не ќе може да нѐ види и тоа нас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Утре, место да делкаат камен, ќе спијат, застенка од болка во главата Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Проклет да си, пушти ме. Ќе нѐ видат. Утре и мене ќе ме набркаат од селово.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Негде далеку, во лесновската шума можеби, некој нешто викал. Најверојатно некој од дружината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ние ќе го бараме. - Ќе нѐ види, Онисифоре, и џенем ќе фати. Итрец е. - Кога ќе се стемни не ќе нѐ види.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакаме да нѐ видат и да нѐ сметаа не вакви какви што се другите...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И, ако треба, ќе трепне, за да нѐ види.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ко нѐ виде нас, му пукна лејката, рече некој од дружината на Хаџи Ташку и сите, освен потковичаните, се смееја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си одиме и кој како ќе нѐ види ќе праша: - Аирлија, Јоне, што правите во Дрмине, што ќе правите?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луѓето со кои работевме две години нѐ видоа како доаѓаме и јасно забележав како зад очите им се спушта железна завеса.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сигурно не нѐ видел, сигурно беше едно од оние негови таинствени, големи скитничења...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Аритон Јаковлески ги ококорави очите кога нѐ виде заедно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Метанисуваме само на пладне и кога треба да нѐ види некој, дали Турчин, дали кодош, а кога ќе дојдат нашите рисјански празници кога не се работи, се преправаме на болни за да не мора да работиме.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Грдо е да нѐ видат заедно.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: И тоа, и тоа, Костадине... Татко го даде... Го даде без мене...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога нѐ виде обајцата, ѝ проигра руменило во лицето, се разведри.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, кога нѐ виде сите собрани, пред куќата, на прагот, готови да полетаме, како семејство, кон најблискиот облак, за да ја минеме границата, веднаш, по силната возбуда што ја почувствува во мигот, претпостави дека Мајка или го насетила денот на конечното заминување или веќе наминал претпазливиот Гури Порадеци којшто, свесен за критичноста на мигот за опстанокот на побратименото семејство, не сакаше ништо да му препушти на случајот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- А ти, што не држиш лева, бре? - му се оџварив.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ноќе, без да нѐ видат помалите, ние доброволците, построени по четворица, облечени во топли војнички униформи, со ранци на рамената, затропавме по асфалтот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
АНГЕЛЕ: Одам. Сите, ќе видат, ќе нѐ видат и ќе заминат по некој поарен к'смет. Немој да му сториш нешто лошо на Михајло.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сите, ќе видат, ќе нѐ видат и ќе заминат по некој поарен к'смет. Немој да му сториш нешто лошо на Михајло.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Не нѐ виде, - рече Шишман уплашено.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Не нѐ виде, - потврди Србин и се извлече од масата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Нѐ виде во лицата ко дуњи, ко смил, којзнае ко што, и се насмеа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може и да нѐ видат, велам и ја стегам устата, го туркам со рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега не знам дали нѐ видел некој или пукањето било по нешто друго.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Немој, Тимјановна, вели, ќе нѐ видат, Тимјановна...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој пак, кога нѐ видел фатени за рака, долго време мислел дали да нѐ казни или да ни згази на рацете, на прстите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се уплашил да не нѐ види некој така, да не падне сомнение за кривица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Доволно му е нас да нѐ види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби дури и брат ми го пратиле да нѐ побара на Млечен (така ние накусо го нарекуваме просторот околу Млечниот ресторан каде што лете се собираме ние децата од околните улици), па ако се вратил и ако кажал дека таму никој не нѐ видел попладнево, ќе биде голема паника.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што ни требаше да тргнеме да ги бараме велосипедите, проклети да се, се прекорував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А оној Чичо, татко ти, туку нѐ гони кога ќе нѐ види дека ги решаваме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)