нѐ (зам.) - брка (гл.)

Но, добро ни беше што не нѐ брка. Си седевме во колата, се труцкавме и се смеевме. - Стигнавме до реката.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
По цел ден се слушаше нејзиното: - И - и - ш, к-р-р-р! И-ш... Нас не нѐ бркаше.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И сѐ така: еден се губи зад ридовите, а друг веќе се крева и нѐ брка ко зајаци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Тимјане, вика дедо. Војниците се вртат и — иш, иш, ни велат, нѐ бркаат ко кокошки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
а отспроти Паун Радевски ја пресоставува песната „Ена карави апто Пиреја“ и, наместо еден брод тргнува од Пиреја, тој пее „еден брод со нофисти17 тргнува од Драч во незнајно“, ааааа, тис, си пее „ена карави аптом дирахион пуехи меса Нофитис“, си пее, а нас ни се приплакува, морнарите не знаат зошто ни иде така и нѐ бркаат од палубата долу, во утробата на бродот нѐ слегуваат, кај котлите, кај машините и тогаш Паун Радевски запира со песната, се истава настрана и настрана нѐ гледа,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден војник истрча од патот и со вперен автомат почна да нѐ брка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ бркаат отворено, велат, не знаеме што да правиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нема да нѐ бркаат“ објаснуваше Влатко, восхитен дека предлогот е прифатен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Малку зачекавме, малку се туркавме, а потоа сè одеше супер.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Леле, се креваш, небаре полетуваш со авион.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)