Напати нѐ брани од сонцето. Напати ни го вкочанува мразот во коските.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Се криеме, залегнати зад мртвите, бараме мртвите другари да нѐ бранат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како не се најде некој и нас да нѐ брани, господе, што им згрешивме толку на сите светски сили?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„А кој ќе нѐ брани од качаците?“ се побунија луѓето. „Војската“, рекоа од власта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Полицајците ги сметнуваат автоматите: нѐ бранат и на едното и на другото крило.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето нѐ бранат, нѐ откинуваат. Ама кога го извадов пиштолот, сите се потргнаа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од соседното село, каде влегле два или три дена порано, дојдоа и рекоа дека Италијанците нѐ бранат да се зборува македонски и дека секој може да си зборува како што сака.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)